[แทน :: PART]
เช้าวันรุ่งขึ้น..
หลังเสร็จกิจกรรมมาราธอนของเราสองคน คนตัวเล็กก็นอนหลับยาวเลยใบหน้าเหนื่อยอ่อน คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันนิดๆ ตอนนี้ผมเอาแต่นอนจ้องคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ในอ้อมเเขน ผมนอนจ้องมาหลายนาทีเเล้วล่ะไม่รู้ว่าอะไรถึงดึงดูดให้ผมหลงเด็กได้มากขนาดนี้ อีกอย่างผมไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวคนตัวเล็กจะตื่นนี่เเหละ เล่นนอนหลับสบายใจขนาดนี้พี่เเทนก็ไม่กล้าปลุกสิครับ
ผมอาจจะขี้เต๊าะ หยอกคนอื่นบ้างเเต่ผมก็รักเดียวนะครับ เห็นพี่เเทนเเบบนี้ใช่ว่าจะไม่เคยอกหักมาก่อนนะ บางครั้งผมว่ามันก็ควรจะถึงเวลาที่จะหยุดเจ้าชู้ได้เเล้วมั้ง เมียโหดขนาดนี้
เเต่ต่อให้โหดขนาดไหนก็หนีไม่พ้นพี่เเทนหรอกครับ
"ลูกพีชครับ ตื่นได้เเล้วนะครับ"
"อื้อ.อ.."คนตัวเล็กหลุดเสียงงัวเงียออกมาเเต่ก็ยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมาคุยกับผม
"ถ้าไม่ตื่นพี่จะปล้ำเเล้วนะครับ"
"ขอนอนต่อไม่ได้เหรอฮะ..อีกครึ่งชั่วโมง"
"เหนื่อยหรอครับค
