[เเทน :: PART]
'ตื่นได้เเล้วพี่เเทน..เดี๋ยวพีชไปโรงเรียนสายนะฮะ'
'พีชรักพี่เเทนนะฮะ..'
'พี่เเทนถ้าไม่ตื่นตอนนี้พีชจะไปโรงเรียนเองเเล้วนะ'
'พี่เเทนฮะ..'
'พี่เเทน..ตื่นได้เเล้วฮะเช้าเเล้ว..'
"ลูกพีช..."
ภาพในความฝันของผมมันยังคงมีคนตัวเล็กอยู่ทุกที่ ผมมองเห็นภาพคนตัวเล็ก เสียงของคนตัวเล็ก ผมจำมันได้ดี.. ไม่เคยลืมและความจริงที่แวบเข้ามาในหัวมันทำให้ผมต้องตื่นจากฝันดีนี่เผื่อตื่นขึ้นมาพบความจริงที่โหดร้าย ผมค่อยๆ ลืมตามองไปรอบๆ ก็พบว่าผมนอนอยู่ที่ห้องตัวเองเเล้ว
ผมนอนนิ่งไม่มีเรี่ยวเเรงจะทำอะไรเลยตอนนี้ เสียงหวานของคนตัวเล็กมันยังก้องกังวานในหัวผม ตอนนี้ลูกพีชกำลังทำอะไรอยู่ ผมอยากจะออกไปหาเเต่เกิดไปเจอคนตัวเล็กเขาก็คงไม่ยอมคุยกับผมอยู่ดี
ไม่คิดว่าวันที่เราต้องเลิกกันมันจะมาถึงด้วยซ้ำ
"พีช.."
ผมยกมือขึ้นลูบเตียงนอนที่ที่มันเคยมีลูกพีชนอนตรงนี้ ในหัวผมคิดเรื่องมากมายว่าจะง้อคนตัวเล็
