แม้จะมีเวลานอนน้อยนิด แต่เพราะในใจของอวี่ถงนั้นยังคงมีความกังวลอยู่ สุดท้ายแล้วก็กึ่งหลับกึ่งตื่น เมื่อได้ยินเสียงไก่ขัน เปลือกตาก็เปิดออกแล้วลุกนั่งทันที ครั้นก้มมองดูสภาพของตัวเองเห็นว่าได้สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็ถอนหายใจออกมา จากนั้นค่อยมองไปยังเจ้าของร่างสูงกำยำที่นอนอยู่ข้างกาย
ริมฝีปากสีหวานคลี่ยิ้มบางด้วยความเอ็นดู หัวใจพองโตเมื่อได้รับการดูแลเอาใจใส่ โดยเฉพาะจากคนที่นางรัก ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว จะให้นางไปจากเขาได้อย่างไร
“อีกหกเดือน... เจ้าค่อยให้คำตอบข้า แต่ข้าขอไม่รับฟังคำปฏิเสธจากเจ้าได้หรือไม่ ถงเอ๋อร์ หากไม่มีเจ้า ข้าอยู่ไม่ได้จริงๆ”
อีกหกเดือนอย่างนั้นหรือ เช่นนั้นก็หมายความว่าจะบอกเรื่องของนางแก่นายท่านส้าวเป่ยหลง หลังจากเดินทางไปถึงจุดหมายปลายทางที่แคว้นตงเหมิน ระยะเวลาหกเดือนนั้นจะว่าไปก็เร็วกว่าที่คิดเสียอีก มันจะพอให้นางได้ทำใจจริงหรือ แล้วหากนายท่านคัดค้านเล่า
