Episode 8
1672 คำ
Episode 8
Mon : (ส่งสติกเกอร์หน้าบูด)
Mon : เธอเรียนที่ไหน?
Mon : คณะอะไร?
Mon : ปีไหน?
Mon : อายุเท่าไหร่?
Mon : บอกมามาให้หมด
จู่ๆม่อนก็ส่งข้อความมาหาฉันในไลน์รัวๆ แถมเขายังเอาแต่ถามฉันเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว แล้วฉันจำเป็นต้องบอกทุกอย่างกับเขาเหรอเนี่ย การจะทำให้เขารักเนี่ยมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ
Fon : ถ้าอยากรู้จ่ายมาข้อละห้าร้อย
Fon : โอนมาเลย
Fon : พร้อมเพย์ 091-xxxx-xx
ฉันไม่ตอบคำถามของม่อนแต่ลองส่งแบบนั้นไปแทน ไม่นานนักม่อนก็ส่งข้อความมาพร้อมกับแปะสลิปยอดโอน 2000 บาท
ขะ...เขากล้าโอนจริงๆเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ ฉันแค่พูดเล่นๆไปก็เท่านั้นเอง!
Mon : ฉันโอนแล้ว ตอบมา
Mon : อย่าช้า!
ม่อนส่งข้อความเร่งให้ฉันตอบรัวๆ สุดท้ายฉันก็ตอบเขาอย่างไม่โกหก แค่ข้อมูลส่วนตัวไม่ต้องไปโกหกอะไรก็ได้มั้งเพราะยังไงเขาก็รู้ชื่อเล่นจริงๆของฉันแล้ว
"คุยกับใครอยู่เหรอ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว" เสียงหวานใสของเพื่อนสาวคนสนิทเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่พิมพ์อะไรยุกยิกๆในมือถือ แถมยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ที่ยิ้มไม่ใช่เพราะดีใจที่เขาคุยกับฉันนะ แค่ดีใจที่เขาโอนเงินให้ฉันจริงๆเฉยๆ
ถ้าเขาถามมาสักร้อยข้อแล้วโอนเงินให้ฉันไม่อั้นฉันก็ยินดีที่จะตอบเสมอ ฉันดูหน้าเงินมากเลยใช่ป่ะละ
"คุยกับเพื่อนที่มหาลัยนะ" ฉันบอกออกมาอย่างปัดๆก่อนจะปิดมือถือเมื่อตอบข้อความของม่อนครบหมดแล้ว
"แล้วแกไม่คิดจะคุยกับชินบ้างเลยเหรอ?" จู่ๆบีเน่ก็พูดประโยคนี้ออกมา ฉันได้แต่ทำหน้านิ่งอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมบีเน่จะต้องพูดถึงเรื่องนี้
"ทำไมฉันจะต้องคุย ฉันเกลียดมันจะตาย แกก็รู้ไม่ใช่เหรอบีเน่" ฉันบอกออกมาก่อนจะกับจับไหล่ของบีเน่พร้อมกับเขย่าเบาๆ ฉันรู้ว่าบีเน่สนิทกับชินเพราะเคยเรียนโรงเรียนตอนม.ต้นจนถึงม.ปลายด้วยกัน ส่วนฉันเรียนคนละโรงเรียน แต่พอขึ้นมหาลัยฉันก็เรียนคณะเดียวกับบีเน่ และไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ารู้จักกับชินด้วย
"ถ้าแกรู้เหตุผลที่ชินทำแบบนั้นกับแก แกอาจจะเลิกเกลียดก็ได้นะ" บีเน่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะบีบมือฉันเบาๆอย่างเป็นกำลังใจ
"แกหมายความว่าไง?"
"รู้ไหม... ชินมันเป็นห่วงแกมากเลยนะที่หนีออกมาจากบ้านแบบนี้ แถมมันโทรมาหาฉันทุกวันเลยว่ารู้ไหมแกอยู่ไหน แกเป็นยังไง แถมช่วงนี้แกก็ไม่ค่อยโผล่หน้าไปมหาลัยด้วย"
"แกไม่ได้บอกใช่ไหมว่าฉันอยู่คอนโดกับแก?"
"เอ่อ...เรื่องนั้น" บีเน่ทำหน้าอึกอักเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
"ขอโทษนะฝน ฉันบอกชินไปแล้วว่าแกอยู่กับฉัน แต่ฉันที่บอกไปเพราะไม่อยากให้ชินเป็นห่วงแกไปมากกว่านี้"
"แกบอกมันทำไม ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าห้ามบอกอ่ะ! ชินมันไม่ได้เป็นห่วงฉันสักนิดไม่อย่างงั้นมันก็คงจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับแกหรอก" ฉันโพลงออกมาด้วยโกรธเมื่อนึกถึงเรื่องที่ชินเคยทำกับฉันเอาไว้ มันไม่มีความห่วงใยเลยแม้แต่นิดเดียว
"ถึงชินมันจะปากร้ายแต่มันก็ห่วงแกมากจริงๆนะ!"
"ถ้าแกบอกอะไรชินเกี่ยวกับฉันอีก ฉันจะไปหาที่อยู่ใหม่อยู่เอง"
"ใจเย็นดิฝน! ฉันไม่บอกอะไรชินแล้วก็ได้ อยู่ที่นี่ต่อเถอะนะ"
"ขอโทษที่รบกวนแกนะบีเน่ ถ้าฉันเก็บเงินได้มากพอเท่าไหร่ฉันจะช่วยแกจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าห้อง แล้วฉันก็จะออกไปจากคอนโดแก" ฉันบอกออกมาพลางสบตากับบีเน่สักพักและจากนั้นฉันก็เดินออกไปจากห้องคอนโดพร้อมกับกระเป๋าตังค์หนึ่งใบอย่างไม่รู้ปลายทางว่าจะไปไหนดี ขืนอยู่ในห้องต่อไปฉันได้ทะเลาะกับบีเน่ยกใหญ่แน่ๆ
ฉันไม่อยากให้เธอพูดถึงเรื่องชิน ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องราวของผู้ชายคนนี้
ปิ๊น ปิ๊นนนนนน
ระหว่างที่ฉันกำลังเดินอยู่ตรงริมทาง จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน พอมองรถคันนี้แล้วมันก็รู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก และเหมือนว่าสมองฉันมันจะประมวลผลได้แล้วว่ารถตรงหน้าของฉันเป็นรถของใครเมื่อเจ้าของรถเดินลงทางและเดินตรงดิ่งมาที่ฉันที่กำลังหันหลังกลับและวิ่งหนี
ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินหนีได้กี่ก้าว ด้วยความทีเ่ป็นฝีเท้าผู้ชายก็ย่อมจะเร็วกว่าผู้หญิงเสมอ
"คิดจะหนีฉันไปไหนปลอยฝน!" เสียงทุ้มเข้มร่างสูงเอ่ยขึ้นมือหนาของเขาจับรั้งแขนฉันไว้แถมยังบีบแรงจนฉันรู้สึกเจ็บ
หนีเสือปะจระเข้จริงๆ
"ฉันไม่ได้หนี นายจะตามฉันมาทำไม!" ฉันบอกออกมาพร้อมกับหันไปมองเขาด้วยแววตาที่ไม่พอใจสุดๆที่มาเจอเขาที่นี่ ใช่... คนที่ฉันเจอก็คือชิน และฉันคิดว่าชินคงจะรู้ว่าฉันอยู่กับบีเน่ก็เลยกะมาหาฉันแต่บังเอิญเจอฉันเดินอยู่แถวคอนโดพอดี
"ก็ฉัน... เป็นห่วงเธอเลยมาหา"
"ห๊ะ? เป็นห่วงฉัน อย่ามาพูดไรบ้าๆนะ ขนาดอยู่บ้านเดียวกันนายเอาแต่กลั้นแกล้งฉัน ทำเรื่องแย่ๆกับฉัน ไม่ต้องแสร้งมาเป็นห่วงเลย แม่นายให้มาตามหาฉันรึไง?"
"เปล่า... ฉันอยากเจอเธอเลยมาหา"
"เหอะ! เลิกแสร้งทำเป็นคนดีสักทีเถอะอยากจะอ้วก" ฉันบอกออกมาก่อนจะผลักชินสุดแรงจนเขาเซไถลไปนิดหน่อย แต่ยังไงเขาก็ยังจับแขนฉันไว้แน่นอยู่ดี
"ปล่อยนะ!"
"ไม่ วันนี้ฉันมาตามเธอกลับบ้าน ยังไงฉันก็จะให้เธอกลับไปอยู่บ้านให้ได้"
"ฉันไม่กลับ!!!"
"ฉันสัญญาว่าจะไม่แกล้งอะไรเธออีกแล้ว... ที่ฉันแกล้งเธอมาตลอดนั่นก็เพราะ" ชินชะงักนิ่งชั่วครู่ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใบหน้าเขาแดงก่ำเล็กน้อย
"ฉันอยากให้เธอสนใจ มันก็แค่นั้นเอง... และพอเธอไม่อยู่บ้านเดียวกับฉันแบบนี้แล้ว มันโคตรทำให้ฉันกังวลใจ"
"คิดว่าพูดแบบนั้นแล้วฉันจะยอมกลับไปง่ายๆเหรอ ไม่มีทาง! กลับบ้านหลังนั้นไปก็เหมือนอยู่ในนรก" ฉันบอกออกมาตามตรงก่อนจะพยายามสะบัดการรัดกุมของชินออกไปแต่มันก็อยากเย็นเหลือเกิน มือเขาเหนียวหนึบหนับไม่ยอมปล่อยง่ายๆเลย
"ถ้าเธอไม่อยากอยู่บ้านแล้ว ไปอยู่คอนโดกับฉันสองคนก็ได้ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างฉันจะออกให้เธอเอง"
"บอกว่าไม่ไง ปล่อย!!!"
"ไม่! ฉันจะไม่ปล่อยเธอจนกว่าเธอจะยอมไปกับฉัน"
"บอกให้ปล่อยไง!!!"
"ทำเชี่ยไรกันวะ มายุ่งกับผู้หญิงของกูได้ไง?" เสียงทุ้มเข้มของใครบางคนเอ่ยขัดจังหวะขึ้นขณะที่ฉันกับชินกับลังยึดยื้อกันอยู่เนิ่นนาน เขาไม่ยอมปล่อยฉันสักทีนะสิ ส่วนฉันเองก็ไม่อยากจะไปกับเขาเหมือนกัน
"ชะ...ช่วยฉันด้วย หมอนี่มันจะลากตัวฉันไปข่มขืน ฉันไม่รู้จักมัน!" ฉันรีบเดินไปอยู่ข้างหลังม่อนทันทีหลังจากที่เขาจับฉันแยกกับชินได้ เอาเป็นว่าเขามาได้จังหวะสุดๆทำให้ฉันสามารถหลุดพ้นจากชินได้แม้ว่าฉันจะต้องแสแสร้งแกล้งทำว่าฉันเป็นผู้หญิงของเขาก็ตาม
"ฝน!... มึงเป็นใคร มายุ่งกับเรื่องของพวกกูทำไม?" ชินถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจสุดๆ
"กูเป็นผัวฝน ทำไมจะยุ่งไม่ได้?" ม่อนบอกด้วยท่าทางที่ยั่วยวนกวนประสาท เขาเป็นงานเป็นการเหมือนกันนะเนี่ยที่โกหกแบบนั้นออกไป จะโกหกอะไรก็ได้ขอแค่ฉันรอดจากตรงนี้ก็พอแล้ว
"อย่ามาตอแหล ฝนไม่เคยมีแฟนมาก่อน ใช่ไหมฝน?" ชินถามฉันด้วยรอยยิ้มแต่ฉันกลับส่ายหน้ารัวๆ
"ฉันไม่รู้จักนาย นายจะมารู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับฉัน ม่อนพาฉันออกไปจากตรงนี้ทีเถอะ ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับคนสติไม่เต็มแล้ว" ฉันบอกออกมาพร้อมกับจับมือม่อนให้เดินออกไปจากตรงนั้น
"ฝน! จะไปไหน เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ"
"ไปไกลๆเลยนะ อย่ามาให้ฉันเห็หน้านายอีก!" ฉันออกเสียงไล่ชินและเดินหนีเขาโดยที่ไม่หันกลับไปมอง เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันรอดจากสถานการณ์สุดแสนจะน่าอึดอัดได้แล้ว
"เมื่อกี้ลูกค้าเธอเหรอ? ทะเลาะกันแรงดีนะ ชาวบ้านชาวช่องได้ยินกันหมด" ม่อนถามด้วยความสงสัยหลังจากเขาพาฉันขึ้นมาที่รถของเขาเป็นที่เรียบร้อยส่วนชินเองก็ยอมแพ้ขับรถหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
"ไม่ใช่... อย่าเสือกดิ ฉันเหนื่อยจะพูด" ฉันบอกออกมาก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับเอนหัวผิงกระจกด้วยความเหนื่อยล้า การทะเลาะวิวาทเมื่อกี้ทำให้ฉันเหนื่อยสุดๆ
"ฉันให้เธอ2000 ถ้าเธอบอกว่าผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร"
"!!!?"
- ผู้เขียน
