“ไม่ได้” เธอบอกตัวเอง รีบเตือนสติเอาไว้ ไม่ควรเอาอารมณ์ชั่ววูบมาทำให้ตัวเองเดือดร้อนไปด้วย
“ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“ฝากไว้ อย่าลืมมาเอาคืนด้วยล่ะ”
“อุ๊ย!” เธอหันขวับไปมอง ปรากฏว่าเขายืนอยู่หน้าประตูห้องครัวแล้ว
“ตกใจหมดเลย ทำไมชอบมาเงียบๆ”
“ไม่มาเงียบๆ จะรู้หรือว่ามีคนแอบนินทาฉันอยู่”
“นินทาคือพูดลับหลังและคนนินทาก็ไม่รู้ แต่คุณรู้ เขาก็ไม่ได้เรียกว่านินทา”
“ปากดี” เขาเดินเข้าไปหาเธอ
“วันนี้ทำอะไรกิน”
“ยำ” เธอตอบง่ายๆ พักหลังมานี้นราวดีชอบทานยำ เธอนำผักที่เขาหามาให้นำมาทำยำ และวัตถุดิบที่เขาซื้อมาจากในเมือง
“ยำอะไร”
“ก็เห็นอยู่ยังจะถาม อุ๊ย!”
“อย่ามาอวดดี” เขากระชากมือของเธอมาหา มองเธออย่างคาดโทษที่เธอปากดี
“ยำตะไคร้ค่ะ” เธอเองก็ไม่คิดหรอกว่าในป่าแบบนี้เขาจะปลูกตะไคร้เอาไว้ อะไรหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างที่นี่บ่งบอกว่าเขาอยู่ที่นี่กับมันมานานแล้ว จึงมีความอุดมสมบูรณ์ของผืนป่าผสมกับพืชผักส
