ตอนที่ 30 อายคน

1262 คำ

หลังรับประทานอาหารกลางวันเสร็จคำแก้วถือผลไม้เดินมาหาสนธยาที่นั่งอยู่ใต้ร่มไม้เพียงลำพัง กลิ่นของผลไม้นั้นโชยมาแต่ไกล สนธยาย่นจมูกและมองหากลิ่น และก็มั่นใจว่ากลิ่นนั้นมาจากคำแก้ว วันนี้กลิ่นตัวของเธอทำไมเหม็นแปลก ๆ ต่างจากกลิ่นดอกมหาหงส์อย่างลิบลับ “กินข้าวอิ่มหรือยังคะ ฉันเอาทุเรียนมาฝากค่ะ” อ้อ มันคือกลิ่นทุเรียนเนื้อสีเหลืองทองนี่เอง กลิ่นขนาดนี้รสชาติจะขนาดไหน เขาพยักหน้า แต่ยื่นมือให้เธอดู เขากินขนมเทียนแป้งเหนียวหนึบเพิ่งเสร็จจึงทำให้มือเลอะไปด้วยแป้งเหนียวเหนอะหนะ “งั้นเดี๋ยวฉันป้อนก็ได้ค่ะ” คำแก้วกระเถิบกายเข้ามาใกล้ รู้ว่าเขาอายและหวงตัวเธอก็ยิ่งชอบใจ สนธยาส่ายหน้าพรืดทำหน้าตกใจเมื่อได้ยินคำนั้น จะป้อนได้อย่างไรไม่ใช่ผัวเมียกันสักหน่อย แม้ว่าเป็นผัวเมียก็ไม่มีใครเขาทำประเจิดประเจ้อเช่นนี้ ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอาย แต่คำแก้วหรือจะยอม เธอใช้มีดเล็กของเขาหั่นเป็นชิ้นพอคำแล้วยื่น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม