กลางดึกคืนหนึ่งที่บ้านหนองหอย
“พวกมึงเดินอ้อมไปด้านหลัง” สำรวยสั่งลูกน้องอีกสองคนให้เดินไปด้านหลังคอกควายขนาดใหญ่ของชาวบ้านที่นอนอยู่ที่นา ส่วนเขาและลูกน้องอีกคนดูอยู่ประตูทางเข้า ควายคอกนี้น่าจะมีสักยี่สิบตัว
เสียงกระดิ่งที่คอควายแกว่งไกวเสียงดังถี่ขึ้นจนทำให้เจ้าของที่นอนอยู่บนเถียงนาลืมตาตื่นขึ้นมา ชายวัยกลางคนรีบสาวเท้าลงจากเถียงนา เขานอนเฝ้าควายอยู่ที่นาเพียงคนเดียว หัวหน้าโจรกับลูกน้องกำลังลำเลียงควายออกจากคอกอย่างไม่เกรงกลัว
“เฮ้ยหยุดนะ! พวกมึงจะเอาควายกูไปไหนวะ” ชายคนนั้นวิ่งเข้าไปดึงเชือกควายออกจากมือสันติคนที่เป็นลูกน้อง สันติใช้เท้าถีบชายคนนั้นอย่างแรง
“โอ๊ย!” เจ้าของควายก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น
“ถ้ามึงอยากตายมึงก็ตามมา” สันติเอ่ยท้า
ชายคนนั้นพยายามลุกขึ้นมาอีกครั้ง เขาจะไม่ยอมให้ควายของเขาโดนขโมยไปเด็ดขาด เขาวิ่งไปกอดร่างของสันติไว้อีกครั้ง ทั้งสองเกิดการต่อสู้กันขึ้น ต่างผลัด
