หลังจากที่ทั้งคู่ทานข้าวเสร็จพ่อเลี้ยงก็ปล่อยให้กิ่งไผ่ได้กลับมาพักผ่อนส่วนตัวเองก็นั่งทำงานอยู่ชั้นสองของตัวบ้าน จนถึงช่วงเวลากลางดึกร่างบอบบางของกิ่งไผ่ก็เกิดอาการหิวขึ้นมาเพราะเมื่อเย็นเธอยอมรับว่ามัวแต่เขินเลยกินไปได้แค่นิดเดียว
" โอ๊ย! ทำไมมันหิวแบบนี้นะ ถ้าทนแบบนี้ทั้งคืนไม่ไหวแน่ "
คนตัวเล็กคิดได้เช่นนั้นก็ลุกขึ้นพร้อมกับออกไปยังห้องครัวเพื่อหาอะไรเบาๆรองท้อง ซึ่งชุดที่เธอใส่ออกไปก็ค่อนข้างล่อแหลมเพราะเธอไม่ได้คิดว่าจะเจอใครอยู่แล้วยามวิกาลเช่นนี้คงนอนหลับกันทุกคนแล้วล่ะ เมื่อมาถึงห้องครัวเธอก็จัดการเปิดตู้เย็นแล้วก็ค้นหาของเพื่อที่จะหาอะไรทำเบาๆทานรองท้องก่อนถึงเช้าวันใหม่ เป็นจังหวะเดียวกันที่พ่อเลี้ยงราเมศวร์เดินลงมาจากชั้นสองเพื่อมาหากาแฟดื่มแก้ง่วงเช่นกันคิดไม่ถึงว่าจะเจอแม่กวางน้อยที่อยู่ในสภาพล่อแหลมเช่นนี้เหมือนกัน ชุดที่เธอใส่ช่างเชิญชวนให้เสืออย่างเขาเข้าไปขย้ำยิ่งนัก
