นางสวาท

เสือสิ้นลาย

        “ ทิ้งทวนก่อนติดคุกให้สนุกนะคะที่รัก ” เสียงหวานเอ่ยกลั้วหัวเราะ ขณะที่มือกำลังสาละวนช่วยคนรักจัดข้าวของลงกระเป๋าเดินทาง

          ใบหน้าคมคายที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ เช็คของเบื้องหน้า เงยขึ้นแล้วหัวเราะเช่นกัน ยามแย้มยิ้ม ตาคมกริบภายใต้คิ้วเข้มมีแววฉ่ำหวาน จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักยกขึ้น ทำให้ความคมเข้มนั้นยิ่งมีเสน่ห์น่ามองมากขึ้น ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้ร่างบอบบางของผู้เป็นคู่หมั้นแล้วรวบเข้ามาในอกแกร่ง จมูกโด่งกดลงบนแก้มนวลแล้วหอมฟอดใหญ่

          “ พูดอะไรอย่างนั้นละครับ ลดา พี่แค่ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ก่อนแต่งงาน ไม่ได้ทิ้งทวนอะไรสักหน่อย แล้วที่จะไปก็คือเดินป่า กางเต็นท์ สำรวจโน่นนี่ไปตามประสา ไม่ใช่จะไปหาผู้หญิงที่ไหนมานอนด้วยสักหน่อย ที่สำคัญสุด ๆ เลยก็คือ ไอ้ภูรินทร์ พี่ชายจอมโหดของว่าที่เมียมันตามไปคุมด้วย แบบนี้พี่จะกระดิกตัวไปไหนได้ ” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก     

        “ ลดาแค่ล้อเล่นน่า รู้ว่าพี่ตฤณเป็นเด็กดี ถอดเขี้ยวเล็บออกหมดแล้วเลยกล้าที่จะขอลดาแต่งงาน ”

          “ เราผ่านอะไรกันมามาก ความทรงจำร่วมสิบปีมันยาก ที่จะลบเลือนและมีสิ่งใดมาทดแทนได้ พี่สัญญากับลดาแล้วไง ว่าจะรักและเป็นของลดาคนเดียว ตลอดไป หากผิดคำสัญญาขอให้พี่ตายห่าตายโหง ตายไม่ดี ” นิ้วเรียวถูกยกขึ้นชิดริมฝีปากหยักของผู้เป็นคู่หมั้นเบา ๆ

          “ ชู่ว หยุดพูดแบบนั้นเดี๋ยวนี้นะ คนโบราณเขาถือรู้ไหมว่าห้ามพูดเรื่องตาย ๆ แบบนี้ก่อนแต่งงาน เพราะจะมีมารมาทดสอบ แล้วลดาบอกพี่ตฤณหลายครั้งแล้วว่าห้ามสาบานพร่ำเพรื่อ รู้ไหมว่าคำสาบานน่ะมันศักดิ์สิทธิ์ ”

          “ แล้วทำไมต้องกลัวด้วยล่ะ ในเมื่อพี่จะไม่มีทางผิดคำสาบาน ”

          “ อย่างนั้นก็เถอะค่ะ ฟังแล้วก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดีแหละ ”

          “ ลดาไม่เปลี่ยนใจแน่นะ ไปด้วยกันอาจจะสนุกก็ได้ ”

          “ โอ๊ย ไม่ล่ะค่ะ ลดาเข็ดตั้งแต่ไปเดินป่าที่เหนือคราวนั้น ทากก็ดูดเลือด ขาก็ปวด ตัวก็แทบจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ไม่ไหว ๆ ” ชายหนุ่มหัวเราะหึ ๆ

          “ เลยไม่มีสาว ๆ ไปคอยปรุงอาหารอร่อย ๆ ให้สักคนเลย มิ้งแฟนไอ้ภาคก็ไม่ไป นันท์แฟนไอ้วีก็ไม่ไป ส่วนไอ้ภูรินทร์ ผู้ไม่มีแฟนก็ไม่ได้เอาใครไปเช่นกัน ”

          “ ดีแล้วล่ะค่ะ ไปกันแค่สี่หนุ่ม สามสี่คืนเอง ซุปกับอาหารสำเร็จรูปที่ลดาเตรียมให้นี่ก็น่าจะพอนะคะ ”

          เธอเปิดกระเป๋าเป้ใบเล็ก ๆ ที่ในนั้นอัดแน่นไปด้วย ซุปสำเร็จหลายห่อที่เพียงเติมน้ำร้อนก็สามารถรับประทานได้ ขนมขบเคี้ยว ลูกอม บ๊วย และยาสามัญประจำบ้าน ที่เล่นเอาชายหนุ่มยิ้มอย่างภูมิอกภูมิใจ

          เขาคิดไม่ผิดเลยที่กลับตัวกลับใจแล้วมอบหัวใจภักดีให้เธอ ..ลดา หนึ่งเดียวที่ได้หัวใจของตฤณ

          ย้อนกลับไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เขาเรียนมหาวิทยาลัยปีสี่ ในขณะที่ลดาเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ในฐานะน้องสาวของภูรินทร์ เพื่อนที่รู้จักในห้องเรียนทำให้เขาได้พบเธอโดยบังเอิญขณะที่เธอลงจากรถพี่ชาย ด้วยความที่เขาสูงใหญ่และหน้าตาดีเลิศ จนกระทั่งได้รับตำแหน่งเดือนคณะ มันหนุนนำให้มีแต่ผู้หญิงวิ่งใส่ และตัวเขาก็เป็นที่รู้กันไปทั่วว่าเป็นเสือผู้หญิงเป็นเพลย์บอยผู้เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น

          ภูรินทร์นั้น ไม่ได้ยินดีที่จะแนะนำน้องสาวให้คนอย่างตฤณรู้จักอยู่แล้ว เพราะกลัวเหลือเกิน กลัวมันคิดจะมางาบน้องสาวเขาเล่น ๆ กระนั้นก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะตฤณนั่นแหละเป็นฝ่ายเข้ามาทักทายก่อน

          ใบหน้ารูปไข่ หน้าผากหยักเป็นรูปหัวใจ ดวงตากลมโตใสแจ๋วฉายแววสดใสร่าเริง จมูกโด่งเล็กรับกับปากอวบอิ่มรูปกระจับสีชมพูระเรื่อ ที่ยามแย้มยิ้มปรากฏลักยิ้มบุ๋มสองข้างบนแก้มใสยุ้ย มันทำให้หัวใจเสืออย่างตฤณละลาย

          เช่นเดียวกันกับตฤณ ทันทีที่ลดาพบเห็นเพื่อนของพี่ชายคนนี้ ซึ่งสูงใหญ่ราวร้อยแปดสิบกว่า กายแกร่งผึ่งผาย ใบหน้าหล่อเข้มคมสันอย่างชายไทยนั้นมีไรเคราสีเขียวขึ้นอยู่รำไรล้อมกรอบ ทำให้เขายิ่งดูคมเข้ม มีเสน่ห์ น่ามองมากขึ้น ยิ่งยามเขาแย้มยิ้มแล้วจ้องสายตาคม ๆ นั้นมายังเธอ มันคล้ายดังทำให้กล้ามเนื้อเป็นอัมพาต เธอแทบจะละลายลงไปกองบนพื้น

          ห้ามอะไรห้ามได้ แต่ห้ามลมห้ามฟ้ามันยากนัก ยิ่งห้ามชายหญิงซึ่งมีจิตพิศวาสต่อกันยิ่งยากกว่าพันเท่า ภูรินทร์ ผู้เป็นพี่ชายพยายามเหลือเกินที่จะกีดกันลดาน้องสาว เล่าบอกเธอถึงความมั่วและทั่วถึงของตฤณ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล ทั้งสองยังหาทางติดต่อกันและกัน ตฤณกลับตัวจากหลังตีนเป็นหน้ามือ ดีต่อเธอสารพัดจนใจอ่อน จนกระทั่งลดาตกเป็นของตฤณในที่สุด

          เมื่อบรรลุผล เมื่อได้ความสาวสดเป็นของตน เสืออย่างตฤณมีหรือจะทิ้งลาย เขากลับไปนอนกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาอย่างเคย นำพาเอาความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับสาวเจ้ายิ่งนัก ในปีถัดไปเธอจึงขอย้ายมหาวิทยาลัย ตัวภูรินทร์เองก็เจ็บหนักไม่แพ้กับน้องสาว จึงจัดการกับตฤณเสียหมอบกระแต เละเทะอยู่บนพื้นต่อหน้าชาวคณะที่มหาวิทยาลัย

          ดังที่เขาว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน สามปีให้หลังขณะที่ลดาเรียนจบและไปสมัครงาน ณ บริษัทแห่งหนึ่ง ก็เจอกับตฤณที่ทำงานอยู่ที่นั่น ตฤณต้องยอมรับว่าเขาเองตกหลุมรักเธออีกครั้ง เพราะความใส ความเป็นธรรมชาติ ความไม่มีจริตจก้าน และที่สำคัญ เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ซึ่งยากนักที่จะพานพบได้จากผู้หญิงหลากหลายที่มานอนกับเขา เขาจึงพยายามนักหนาที่อยากจะได้ตัวเธออีกครั้ง

        แต่หญิงสาวหน้าใสผู้เคยอ่อนแอนั้น ไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว ความเจ็บปวดหล่อหลอมให้เธอใจแข็งเหลือหลาย นอกจากเธอไม่ใจอ่อนให้เขาแล้ว เธอยังยอมคบหากับเพื่อนร่วมแผนกของตฤณที่ไปขายขนมจีบให้ นำพาให้เขายิ่งเจ็บใจหนัก

        อาจจะเป็นเพราะตฤณผ่านผู้หญิงมามาก พบเจอเรื่องราวมาหลากหลาย หรือไม่ก็เพราะเขาโตขึ้น ทำให้มุมมองที่มีต่อผู้หญิงและชีวิตเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับหัวใจที่เขามีให้ลดา เขาไม่ได้แค่อยากสนุกกับเธอ แต่อยากใช้ชีวิตร่วมกับเธอ  อยากให้เธอมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต