รัญตาพุ่งเข้าใส่ร่างธารา เขายิ้มรับอาการปรี๊ดแตกของสาวเจ้า แม้ตัวเองจะเสียหลักล้มหงายหลัง มันสนุกพิลึกที่กำลังจะได้เห็นความฉิบหายของน้าหลานคู่นี้ สะใจจริงๆ
“คุณรัญ! อย่าครับ! ปล่อยเขาไป คุณรัญปล่อยมัน!”
เชนพยายามห้ามไม่ให้รัญตาทำร้ายคนที่ตอนนี้ล้มไปกองกับพื้น ดูเหมือนว่าผู้ชายที่ชื่อธาราจะไม่ยี่หระต่อฝ่ามือน้อยๆ ของหล่อน
“เขาโกหก! เขาโกรธที่น้าฎาไม่ยอมคืนดี ก็เลยใส่ร้ายว่าน้าฎา...กับอาแมค...” รัญตาพูดไม่ออก
ธาราลุกจากพื้นที่โรยด้วยก้อนหินเล็กๆ เขายิ้มใส่หน้ารัญตาอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ป่านนี้พวกเขาคงขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดไปแล้วมั้งรัญตา เปิดหูเปิดตาบ้างเถอะหลานรัก ฮ่าๆๆๆ”
ธาราหัวเราะก้องลานโล่งที่มีไว้จอดรถ ก่อนจะถอยหลังกลับไปอย่างผู้ชนะ ในขณะที่รัญตาเริ่มร้อนรน เพราะถ้าหากธาราพูดความจริง เธอก็กำลังตกอยู่ในสถานะถูกสวมเขาจากชายคนรักและน้าสาวของตัวเอง
“ไม่จริงใช่ไหมคุณเชน ไม่จริงใช่ไหม...
