เมืองสันต์ภพ
๒๓
หนูดีซื้อของกินแล้วเดินกลับกระท่อมของเธออย่างสบายใจแต่ก็ไม่วายมองดูสิบหมื่นที่กำลังจริงจังในการจับตุ๊กแกด้วยหัวใจเต้นแรง
“ตาบ้านี่ทำอะไรไม่รู้” เสียงใสพึมพำคนเดียวมุ่งตรงกลับกระท่อม เมื่อมาถึงก็เห็นเอี้ยงลูกน้องของผู้นำเชิดยืนรออยู่หน้ากระท่อม
“หนูดี…” เอี้ยงที่ยืนรอนานแล้วเห็นหนูดีมาถึงก็ทั้งดีใจทั้งโล่งอกเพราะเขาเรียกนานแล้วหนูดีไม่ออกมาเสียที หากจะขึ้นไปดูที่กระท่อมก็เกรงว่าจะดูไม่งาม เขายื่นห่ออาหารที่เตรียมมาให้กับหนูดีก่อนจะขอตัวจากไปแต่หนูดีเรียกเขาไว้เสียก่อน
“พี่เอี้ยงข้าถามหน่อยสิวันนี้พ่อจะนัดประชุมชาวบ้านเรื่องงานวัดกี่โมง”
“เอ็งอยากไปฟังหรือ? รอฟังเสียงกลองเถอะ”
“จ้ะ” หนูดีนึกในใจ โลกที่เธออยู่ตอนนี้เขาใช้เสียงกลองเพื่อเรียกประชุมเหรอ จะว่าไปก็ไม่น่าแปลกเพราะเธอได้ยินเสียงระฆังทุกเช้ากลางวันและเย็น คงเป็นการบอกเวลาของคนเมืองนี้
ส่วนเอี้ยงที่เดินจากไปก็
