EP. 18 ยิ่งใกล้ยิ่งหวั่นไหว
“ไม่ได้อยากใจดีด้วยหรอกนะ แต่ไม่อยากเห็นคนเป็นปอดบวมตาย”
เพียงขวัญบ่นพึมพำ ใบหน้าแดงก่ำในขณะที่สวมเสื้อให้คนตัวโต แล้วจึงเลื่อนมาสวมกางเกงเลซ้อนทับกางเกงบอกเซอร์ขาสั้น ดึงผ้าห่มมาคลุมทับอีกชั้น
“แล้วฉันจะไปนอนไหนดีล่ะ”
หญิงสาวหันซ้ายแลขวาแต่ด้วยความที่ทั้งง่วงและเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางมาตลอดทั้งวัน ทำให้หญิงสาวตัดสินใจล้มตัวลงนอนข้างๆ ธรณ์เทพเปลือกตาหนักอึ้งจ้องมองคนข้างกายก่อนจะค่อยๆ พริ้มหลับลงในที่สุด
ธรณ์เทพพลิกตัวนอนหงาย เสียงนกเกาะขอบหน้าต่างที่เปิดกว้างส่งให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่น ครั้นจะปรือเปลือกตาขึ้นก็แสนลำบากเมื่อแสงแดดสีส้มอ่อนลอดผ่านมาทางหน้าต่างทอแสงลงมาทักทายเต็มใบหน้าเขา ชายหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง เอียงคอไปมาด้วยความเมื่อยขบ เหลียวมองไปรอบๆ กายเมื่อพบว่าไม่ใช่บ้านของตนชายหนุ่มก็ลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง
“เพียงขวัญ” ชายหนุ่มพึมพำเรียกชื่อหญิงสา
