“ปล่อยเลยนะ จะทำบ้าๆ อะไรอีก” โชติรสแหวลั่น ดิ้นรนแตะถีบปลายเท้าหวังจะให้พ้น ไม่อยากเห็นหน้ากวนอารมณ์ของคนเอาแต่ใจไร้เหตุผล มือเล็กๆ ทั้งทุบทั้งหยิก
พันศึกจึงขยับกายหนาเข้าไปจนแทบจะชิดร่างบาง เกือบจะเกยร่างขึ้นไปทาบทับอยู่บนนุ่มเนื้ออันหอมกรุ่นไปทั้งตัว นัยน์ตาคมกร้าวขึ้น ความผิดหวัง หวงแหนเกาะกินหัวใจ ภาพความสนิทสนมระหว่างสาวน้อยกับหนุ่มคนนั้นมันกวนโมโหไม่หาย
“ถ้าไม่นั่งนิ่งๆ พี่จะทำให้เรานิ่ง เอาแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเหมือนวันนั้น อยากลองมั้ย”
เสียงห้าวดุ เขาจงใจเท้าความถึงเหตุการณ์หลายวันก่อน แก้มสาวแดงก่ำขึ้นมาทันตาเห็น ร่างนุ่มชะงักกึก แล้วใบหน้างดงามสะบัดไปทางอื่น
“ดี นั่งนิ่งๆ ถ้าอยากจะถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ”
พันศึกถอยห่างรวดเร็วพอกัน กรุ่นกลิ่นเนื้อสาวหอมอ่อนๆ ยวนยั่วใจให้ภมรหนุ่มอย่างเขาร้อนวูบวาบอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้ว่าตัวเธอหอม ผิวก็แสนนุ่ม ยังจดจำได้แจ่มชัดอยู่ในใจว่านุ่มเน
