เสียงห้วนห้าวตะคอกใส่หน้าบ้าง ตาคมลุกเป็นไฟ
ปัทมณฑ์ดิ้นรนเพื่อให้พ้นจากวงแขนที่กอดรัดแน่นอีกครั้ง สติที่เตลิดไปกับจูบกลับคืนมา บิดเบี่ยงตัวหลบหนีจากมือหนาที่เริ่มลูบไล้เคล้นคลึงไปทั่วกายในกิริยาหยาบๆ แต่หนีไม่พ้น เพราะเบนตัวหนีหลังก็ติดกับพวงมาลัย
“ปล่อยปัดนะ ถามจริงเถอะคุณทำยังไงกันแน่คุณแม่ถึงยอมให้ปัดมากับคุณ คุณบังคับข่มขู่หรือเอาเงินถุงเงินถังที่คุณมีมากชาตินี้ก็ใช้ไม่หมดไปบังคับท่าน” เธอแหวไป มือก็ทุบร่างแกร่งแรงๆ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ปล่อย
ไรอันระเบิดเสียงหัวเราะใส่หน้า ใบหน้าคมสันหล่อเหลามีแววเคร่งเครียด ตาสีฟ้าคมกล้าของเขากลายเป็นสีฟ้าเข้มกับแรงอารมณ์
“นี่เธอคงคิดว่าแม่เลี้ยงดีนักสินะ พี่ได้ตัวเธอมายังไงไม่สำคัญหรอก รู้แต่ว่าอะไรที่พี่พอใจพี่ต้องเอามาให้ได้ แล้วก็ได้อย่างใจด้วย”
“คนบ้า ปัดไม่เต็มใจสักหน่อยไม่เต็มใจเลย ทำไมไม่ไปหาคนที่เขาเต็มใจโน่น”
“หึ ไม่เต็มใจแต่ก็เห็นร้องครวญคร
