“สารวัตรเรียกผู้กองไปพบครับ สงสัยจะมีงานใหม่” ดาบวินัยรีบรายงาน มองหนุ่มรุ่นลูกที่โบกไม้โบกมือปฏิเสธวุ่นวายแต่หน้าเริ่มแดง ใบหน้าดาบจึงยังมีรอยยิ้มล้อเลียนติดอยู่
“แล้วก็ไม่รีบบอก ขอบใจนะดาบผมไปล่ะ”
พันศึกแทบจะกระโดดออกจากห้องเพื่อหลบสายตาล้อเลียนของอีกฝ่าย ถึงเขาจะรีบยังไงก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่นของดาบผู้ช่างรู้ใจเขาเสียยิ่งกว่าตัวเขาเอง พร้อมกับเสียงครวญเพลงลูกทุ่งเพลงโปรดของแก
“แต่งงานกับพี่มั้ยน้อง...”
“ดาบยังไม่ทันจะจีบจะรีบแต่งไปไหน” ชายหนุ่มหันกลับมาถามเสียงเข้ม กว่าจะรู้ว่าหลงกลคนอายุมากกว่าก็ตอนที่ได้ยินและได้เห็นนายตำรวจทั้ง สน.หัวเราะกันกับเสียงโห่ฮาสนุกสนานนั่นแหละ
“มัวแต่รอจีบ เดี๋ยว ม.ค.ป.ด. กันพอดีนาผู้กอง” จ่าสุภาพตะโกนว่า
“สมัยนี้คารมไม่ทำให้สมหวังหรอกครับผู้กอง มันต้องวัดกันที่ลีลา” หมู่สาครเสริมตาเป็นประกาย
“จะบ้ากันไปใหญ่พูดเรื่องอะไรไม่เห็นจะเข้าท่า” พัน
