“ทามมายรีบกลับจางคะคุณหมอ~”
“จะรีบพาคนเมากลับ”
“ครายมาว ไม่มี๊!”
เขาก้มมองอันดาที่ถูกอุ้มในท้าเจ้าสาว คนเมาที่ไหนยอมรับความจริงว่าตัวเองกำลังเมา
พอมาถึงรถก็วางเธอลงบนเบาะข้างคนขับ จัดการคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อยแล้วปิดประตู จากนั้นเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ พาตัวเองเข้ามานั่งหลังพวงมาลัย เริ่มสตาร์ตรถแล้วขับออกไป
วันนี้อันดาค่อนข้างเมามาก ทว่าเธอก็สามารถประคับประคองสติของตัวเองเอาไว้ได้ เป็นครั้งแรกที่เห็นเธอดื่มจนเมาเองแล้วรั่วแบบนี้
เคยเห็นอันดาเมา แต่ครั้งนั้นเขาเป็นคนมอมเธอ หากแต่ครั้งนี้เธอดื่มจนเมาเอง
“คุณหมอคะ”
เมาแล้วพูดเพราะขึ้นมาทันที
“คุณหมอรามิลขา~”
มือหนากำพวงมาลัยแน่นพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด นัยน์ตาเริ่มดำมืดลงเมื่อได้ยินอันดาเรียกชื่อตนเสียงหวาน
“คุณหมอไม่ตอบอันดาเลย!”
“ขับรถอยู่”
คนเมาทำหน้าบูดบึ้งใส่รามิลที่กำลังขับรถอยู่อย่างมีสมาธิ สายตาจ้องคุณหมอหนุ่มไม่ล
