รามิลมาถึงเพนท์เฮาส์เกือบเที่ยงคืน ความเงียบบวกกับความมืดมันดูเหมือนไม่มีใครอยู่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้บอกให้อันดามารอ
หรือเธอแอบหนีกลับบ้านไปแล้ว?
ผู้หญิงคนนี้คาดเดาอะไรด้วยไม่ได้ เสี่ยงมากที่เธอแอบหนีกลับเพราะกว่าเขาจะมาถึงเพนท์เฮาส์ก็ปาไปเกือบเที่ยงคืนแล้ว
เดินตามหาทั่วเพนท์เฮาส์แล้วไม่เจอเลยเดินไปดูที่ห้องนอน จึงพบว่าอันดากำลังนอนหลับปุ๋ยบนเตียงนอนของเขา
เจอตัวแล้ว…
เขานั่งลงข้างเตียงแล้วพิศมองอันดาที่กำลังนอนหลับ เธอสวยไปหมดเลยจริงๆ แม้ในยามหลับยังคงสวย พอสิ้นฤทธิ์แล้วทำให้เขาเผลอลืมภาพผู้หญิงแสนเย็นชาไปชั่วขณะได้เลย
“อื้อ~” อันดาพลิกตัวนอนหงาย
สายตาหลุดโฟกัสไปที่หน้าอกสวยเบียดชิดกันโผล่พ้นชุดเดรสสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่ เขาลอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก ราวกับเธอกำลังนอนอ่อยเขาอยู่อย่างไรอย่างนั้น
เขาดึงผ้าห่มออกจากตัวอันดา ชายกระโปรงเลิกขึ้นจนเผยให้เห็นเรียวขาอ่อน อีกนิดเดียวจะเห็นชั้น
