อันดา…
เธออ่านข้อความของรามิลที่ส่งเข้ามาเมื่อครู่พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงเสียงดังโครมคราม ปกติไปไหนมาไหนเขาไม่เคยรายงาน นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้
กำลังกลับ…
ประโยคสั้นๆ ดูเหมือนไม่มีอะไร หากแต่ทำให้คนได้รับรู้สึกพิเศษขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มองข้อความของรามิลอีกครั้ง แชตที่คุยกันมีไม่เยอะนัก ข้อความส่วนใหญ่เป็นการคุยเรื่อง ‘งานบนเตียง’
ทว่าวันนี้มันกลับแตกต่างออกไป รามิลรายงานทุกความเคลื่อนไหวตั้งแต่ ถึงโรงพยาบาลแล้ว กำลังเข้าห้องผ่าตัด ผ่าตัดเสร็จแล้ว ล่าสุดคือ กำลังกลับ
บทสนทนาเริ่มมีมากกว่าการคุยเรื่องงานบนเตียง เธอไม่ติดใจคำพูดไหนเท่ากับประโยคล่าสุดที่เขาส่งมา รามิลกำลังทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ ทั้งที่ในความเป็นจริง…แค่เด็กในสต็อก
“คิดไปไกลแล้วยัยอันดา” เธอบอกตัวเอง ก่อนจะรีบสะบัดไล่ความคิดในหัวออก
•••
รามิลเปิดประตูเพนท์เฮาส์แล้วก้าวเข้ามา เสียงโทรทัศน์จากโซนห้องนั่งเล
