หลังงานเถลิงราชย์สิ้นสุดลง ก็ถึงกำหนดที่เจินฮุ่ยหมิงต้องเดินทางไปตรวจตรายังชายแดน และแม่นางหนิงเซียงก็ขอติดตามไปด้วยเช่นเคย แม้ว่าแม่ทัพหนุ่มได้แวะมากล่าวล่ำลากับถงหลานเฟยแล้ว ทั้งยังบอกว่าเขาจะไปไม่นานก็ตาม แต่นางหาได้ซาบซึ้งยินดีด้วยไม่ เพราะถงหลานเฟยอยากให้เขาไปนานๆ สักหลายเดือนหรือไปสักหลายปีเลยก็ได้... ยิ่งคิดเรื่องนี้ถงหลานเฟยยิ่งรู้สึกสบายใจ นางจะได้ไม่ต้องคอยระวังว่าจะถูกจับได้เวลาที่นางต้องออกไปทำธุระนอกจวน
“คุณหนูจะไปไหนอีกหรือเจ้าคะ!?” เสียงแม่นมชุนเหยียนเอ่ยขึ้น เพราะเห็นคุณหนูถงแต่งตัวจะออกไปข้างนอกจวนอีกแล้ว... เมื่อวานนี้ทั้งสองนายบ่าวพากันไปดูอาคาร ที่เถ้าแก่หยางซ่งไห่ยึดมาจากลูกหนี้และยังมีอีกที่ที่เจ้าของเก่าเสนอขายให้ เพราะเปิดกิจการต่อไปไม่ไหว ซึ่งสองแห่งนี้เป็นที่ถูกตาต้องใจถงหลานเฟยมากที่สุด ด้วยขนาดที่ไม่เล็กและไม่ใหญ่โตจนเกินไป
“ข้าจะไปดูอาคารที่เถ้าแก่หยางบอกน่ะ
