ตอนที่ 10
1703 คำ
EP.10
ร้อยดาวรีบกระเถิบถอยหลังหนีไปอย่างหวาดกลัว เมื่อเห็นซาตานร้ายอย่างเขาเดินเข้ามาใกล้
เสียงสะอื้นไห้ปานจะขาดใจดังออกมาจากเรียวปากสีสวยสดของร้อยดาว ฮิมรานเห็นแล้วก็สบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ หล่อนเล่นละครได้เก่งจนน่าให้รางวัล
“ทำไมต้องทำเป็นเสียอกเสียใจแบบนี้ด้วย ในเมื่อคุณเองก็ไม่ได้มีผมเป็นคนแรก” เขาพูดอย่างรำคาญ ร้อยดาวแก้มร้อนผ่าวเงยหน้าขึ้นมองเขา แก้มสาวร้อนผ่าวด้วยความอับอาย หล่อนไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเป็นพวกฉวยโอกาสเช่นนี้...
“ถ้าคุณพูดแบบนี้ แสดงว่าเมื่อคืนคุณกับฉันยังไม่ได้มีอะไรกัน” พูดออกไปทั้งน้ำตา ใบหน้างามเชิดขึ้นมองเขาอย่างท้าทาย หล่อนคิดว่าที่เขาพูดหยาบคายกับหล่อนแบบนี้ก็เพราะว่าไม่อยากรับผิดชอบอะไรที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาเลวร้ายได้อย่างน่าละอาย
“อย่าทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย” เสียงดุเกือบเป็นตวาด ฮิมรานขบกรามเข้าหากันแน่นจนแทบระเบิด เขาเกลียดผู้หญิงที่ชอบท้าทายในสิ่งที่ตัวเองก็รู้ดีว่าไม่สามารถรับมือได้นัก
“ก็ดีกว่าผู้ชายชอบฉวยโอกาสอย่างคุณ” หญิงสาวรีบกลืนก้อนสะอื้นลงไปในลำคอ เงยหน้าประสานสายตากับเขานิ่ง เรียวปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรง
ความอายและความโกรธที่รวมตัวกันได้อย่างเหลือเชื่อ กำลังวิ่งออกวิ่งเข้าไปทั่วทุกรูขุมขน เส้นเลือดใหญ่ที่ทำหน้าที่ในการส่งเลือดไปเลี้ยงหัวใจกำลังตีบตันอย่างน่าตระหนก
“ผมบอกแล้วไงว่าคุณเป็นฝ่ายเริ่มต้น” เขาพูดเสียงเย็นเฉียบ ราวกับคำพูดของเขานั้นพึ่งออกมาจากห้องแช่แข็ง
“แต่ฉันไม่ได้สติ...” หล่อนท้วงเขาเสียงสั่นเทา ขณะจ้องมองเสื้อผ้าของหล่อนในมือหนาของเขา
“ม่าย... สติคุณอยู่ครบทีเดียวนั่นแหละ และก็ร้อนฉ่าซะด้วย” ฟังคำพูดของเขาแล้ว ร้อยดาวก็แทบอาเจียนออกมากับคำพูดที่แสนจะร้ายกาจนั้น
“คุณมันคนน่ารังเกียจ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณเด็ดขาด”เขาหัวเราะร่า ดวงตาจ้องมองเรือนร่างของหล่อนอย่างหยาบคาย ความเหน็บหนาวที่ไม่มีที่มากำลังโจมตีหล่อนอย่างรุนแรง
“สิ่งสุดท้ายที่ผมต้องการในโลกใบนี้ก็คือ การให้อภัยของคุณไงล่ะ”
ถ้าหล่อนทำได้ คงรีบลุกขึ้นไปตะกุยหน้าหล่อ ๆ ที่กวนประสาทอย่างร้ายกาจนั้นแล้ว แต่หล่อนทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะตอนนี้ร่างกายของหล่อนยังคงไร้อาภรณ์ปกปิด เสื้อผ้าของหล่อนอยู่ในมือของเขา แต่เขาก็ไม่ยอมให้สักที
“ช่วยส่งเสื้อผ้ามาให้ฉันเถอะ”
“ก็รับไปสิ เพราะผมเองก็ไม่ได้พิสมัยที่จะมองผู้หญิงที่หุ่นไม่ได้เรื่อง แก้ผ้าต่อหน้านานๆ เหมือนกัน”
บาดลึกเข้าไปถึงในอก เหมือนกับเขาปามีดปลายแหลมแทงตัดขวับที่ขั้วหัวใจ
ความอับอายวิ่งขึ้นมาจากลำคอสู่พวงแก้ม ตอนนี้ใบหน้างามร้อนผ่าว มือบางยื่นไปคว้าเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่ราวกับกำลังถูกจับเวลาอยู่ ไม่ช้าหล่อนก็สามารถอำพรางเรือนร่างของตัวเองไว้ในอาภรณ์ได้
หญิงสาวลุกขึ้นยืน หันไปจ้องมองผู้ชายตรงหน้าตาเขียวขุ่น สายตาของฮิมรานจับจ้องอยู่ที่ทรวงอกสวยที่พุ่งดันเสื้อเชิ้ตออกมา ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปมองเรียวปากอิ่มสวย
“คนเลว!”
ความแค้นเคืองทำให้ร้อยดาวกล้าหาญขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ หล่อนก้าวไปยืนตรงหน้าเขา และโดยไม่คาดคิด มือบางยกขึ้นตวัดลงบนซีกแก้มสากที่มีไรเคราขึ้นอยู่ประปรายอย่างแรง ฮิมรานหน้าหันไปตามแรงตบนั้น
เจ้าชายหนุ่มยกมือขึ้นกุมแก้มของตัวเองที่ชาเบาๆ ดวงตาคมกล้าจ้องมองสตรีที่ยืนหน้าซีดราวกับจะเผาให้แหลกเป็นจุล ก่อนจะคำรามลอดไรฟันขาวสะอาดออกมาด้วยเสียงเดือดดาลสุดกำลัง
“กล้าดียังไง!”
ตั้งแต่เกิดมาจนถึงบัดนี้ ไม่เคยมีใครหรือผู้หญิงคนไหนกล้าลบเกียรติของเขาเยี่ยงนี้ ไม่เคยมีเลยจริง ๆ
แล้วนี่หล่อนเป็นใคร! เป็นใครกัน? ทำไมถึงกล้ามาทำร้ายเขาแบบนี้ เจ้าชายหนุ่มคิดอย่างเดือดดาล มือหนาสีคล้ามแดดกำเข้าหากันแน่นราวกับจะระเบิดออกมา
“คุณบังอาจมากเลยนะ!” เขาก้าวเข้ามาประชิดตัวหล่อน ร้อยดาวตัวสั่นรีบถอยออกห่าง แต่ก็ไม่ทันเมื่อฮิมรานคว้าเอวคอดของหล่อนไว้แน่น ก่อนจะกระชากเข้าไปหาแผ่นอกแกร่งดังหินผาของเขาอย่างแรง
“ปล่อยฉันนะ...”
ร้อยดาวขอร้องเสียงเบาราวกับกระซิบ ในใจก็กำลังโมโหตัวเองอย่างหนักที่ปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือสติที่ควรมี ความจริงหล่อนน่าจะรู้นะว่าการทำร้ายผู้ชายที่ผยองแสนผยองคนนี้ มันก็คือการฆ่าตัวตายดี ๆ นี่เอง
“ไม่เคยมีใครที่ทำร้ายผมแล้วจะไม่ได้รับการลงโทษ”
เขาก้มศีรษะลงมาหา มือหนาข้างหนึ่งช้อนใต้ท้ายทอยไว้เพื่อบังคับให้หล่อนเงยหน้าขึ้นมองดวงตาแห่งความเกรี้ยวกราดดั่งเปลวเพลิง
“ฉันอาจจะผิดที่ล่วงเกินคุณ แต่คุณก็สมควรโดนแล้วนี่...”
แม้จะหวาดกลัวแต่หญิงสาวก็ไม่อาจทนให้เขาโขกสับต่อไปได้อีก ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายผิด ก็ต้องยอมรับสิ
“แพศยา...”
เขาสบถด่าหล่อนอย่างหยาบคาย ก่อนจะก้มลงบดขยี้เรียวปากอิ่มเต็มของหล่อนอย่างป่าเถื่อน ความรุนแรงของอารมณ์ดิบโชยเข้าจมูกจนหญิงสาวมึนงง รสเลือดจากการถูกรุกล้ำที่รุนแรงแตะแต้มที่ปลายลิ้น ร้อยดาวปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอาบแก้ม เขาจูบเอาจูบเอาราวกับจะลงโทษหล่อนให้ตายไปต่อหน้า
หญิงสาวพยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่ถนัดเพราะถูกเขาตรึงไว้ทุกทาง การลงโทษอันโหดเหี้ยมของเขาทำให้หญิงสาวแทบแหลกคามือ แต่นั่นก็เป็นแค่ช่วงแรกเท่านั้น เพราะไม่ช้าจากความดิบเถื่อนก็แปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนจนร้อยดาวเผลอตัวครางออกมาแผ่วเบา
ปลายลิ้นหนาดุนดันเข้าไปในช่องปากหวาน เกี่ยวกระหวัดรัดตึงกับเรียวลิ้นนุ่มของร้อยดาว หญิงสาวรู้สึกได้ถึงความรุ่มร้อนบางอย่างที่กำลังเต้นตุบตับในเส้นเลือดใหญ่ ความปรารถนาที่ไม่เคยพบพานควบคุมให้หล่อนยกแขนขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งของเขาอย่างยั่วยวน
ฮิมรานหัวเราะอย่างผู้ชนะในลำคอ เมื่อสาวน้อยร้อยมารยายอมศิโรราบให้กับเขา ชายหนุ่มดูดดื่มกับจุมพิตที่ล้างผลาญของตัวเองกับร้อยดาวอย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ความแนบชิดที่นุ่มนิ่มจากทรวงอกอิ่มสีสวยที่เมื่อคืนเขาเห็นเต็มตากับเสียดสีกับแผ่นอกแกร่งของเขาอย่างแนบสนิท
มือหนาของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนมือ ต่ำลงไปยังบั้นท้ายที่งอนงามน่าฟัดของเจ้าหล่อน เจ้าชายหนุ่มครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อหญิงสาวในอ้อมแขนพยายามจะจูบตอบ
“ร้อนมาก ร้อยดาว... ผมไม่เคยคิดว่าผู้หญิงไทยจะร้อนได้พอๆ กับผู้หญิงยุโรป”
เขาครางออกมาอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมากอบกุมปทุมถันที่พุ่งดันเสื้อเชิ้ตออกมาไว้เต็มมือ ความอวบอัดของมันทำให้เขาหมั่นเขี้ยวต้องบีบเคล้นมันแรง ๆ ร้อยดาวครวญครางออกมา หล่อนไม่มีสติพอที่จะต้านทานความชำนาญในเรื่องเซ็กซ์ของเขาได้
“อย่าค่ะ...” คำพูดช่างไม่ตรงกับการกระทำเอาเสียเลย ฮิมรานหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังต่อสู้อย่างหนักกับความปรารถนาของตัวเอง
“อย่าฝืนเลย... ยังไงคุณก็แพ้อยู่ดี”
เขาพูดอย่างทระนง เมื่อเลื่อนริมฝีปากจุมพิตไล่ลงมาที่ซอกคอระหง ซุกไซร้ซอกซอนอย่างหิวกระหาย ขณะที่ปลายนิ้วแกร่งสะกิดยอดอกของสาวเจ้าผ่านเนื้อผ้าเบา ๆ ก็ทำให้เจ้าหล่อนแอ่นร่างขึ้นอย่างเชิญชวน ฮิมรานมองภาพอันเร่าร้อนของร้อยดาวด้วยสายตาราวกับจะกลืนกินหล่อนเข้าไปทั่วทั้งตัว ความต้องการทางเพศกำลังอัดแน่นอยู่ในอก
“ผมอยากกินคุณชะมัด ร้อยดาว”
เขาคำรามเสียงแหบพร่า ขณะค่อยๆ รั้งหล่อนให้นั่งลงช้าๆ ก่อนจะดันให้ล้มตัวลงนอน โดยมีเขาตามทาบทับอยู่ด้านบน
“ฮิมราน...”
เนื้อตัวร้อนผ่าวราวกับมีไข้สูง ตอนนี้ร้อยดาวได้กลายร่างเป็นผู้หญิงอีกคนที่เร่าร้อนเสียจนฮิมรานต้องครางออกมาอย่างแปลกใจ
“ใจเย็นๆ คุณจะไม่มีวันลืมผมได้...” เขาก้มลงขยี้ปากของหล่อนอีกครั้งหนึ่ง มือหนาก็ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรีบร้อน ไม่ช้าเสื้อของหล่อนก็พ้นร่างไป พร้อมๆ กับเสียงแหบพร่าครวญครางที่ฟังแทบไม่ได้ศัพท์ของเขาดังตามออกมา
ฮิมรานแทบจะทนรอโอ้โลมหล่อนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว เขาต้องการหล่อนอยากได้หล่อนใจจะขาด อยากทำให้หล่อนเป็นของเขาเหลือเกิน...
หญิงสาวทอดถอนหายใจออกมาอย่างยอมแพ้เมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาซุกไซร้เนินอกอวบนั้นอย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แม้จะมีบราเซียลูกไม้ขวางกั้นอยู่ แต่นั้นมันก็ไม่ได้ทำให้ความร้อนจากฝ่ามือและอุ้งปากอุ่นๆ ของเขาลดน้อยถอยลงสักนิด หล่อนไม่เคยล่วงรู้มาก่อนเลยว่าอวัยวะส่วนนี้จะไวต่อสัมผัสของเขามากมายแค่ไหน เรือนร่างอรชรรุ่มร้อนดั่งเปลวเพลิงที่ถูกสุมด้วยฟืนชั้นดี และมันจะไม่มีวันดับหากว่าหล่อนยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ
- ผู้เขียน
