EP.14
ร้อยดาวพยายามดิ้นรนอีกครั้ง เพื่อให้พ้นจากสภาพที่ถูกจองจำด้วยอ้อมแขนดั่งปลอกเหล็กนี้ของเขา แต่ทว่ายิ่งดิ้นรนก็เหมือนยิ่งปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาให้ลุกโชนขึ้นอย่างน่ากลัว และหล่อนก็ต้องหน้าแดงระเรื่อ เมื่อปลายถันสีสวยที่กำลังชูชันท้าทายสายตาคมอย่างน่าละอายนั้น กำลังเสียดสีไปมากับแผงอกกำยำที่ปกคลุมไปด้วยเส้นขนรำไรนั้นอย่างสนิทชิดเชื้อ
“ไม่ต้องยั่วผมขนาดนี้ก็ได้...”
ลมหายใจของเขาขาดหายเป็นช่วงๆ บอกให้รู้ได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้อารมณ์ของเขาไม่เป็นปกตินัก ชายหนุ่มยิ้มเยาะผู้หญิงในอ้อมแขนในใจด้วยความรังเกียจ เมื่อเห็นท่าทางที่หล่อนพยายามเสแสร้งออกมาว่าตัวเองนั้นบริสุทธิ์ ห่างไกลจากมือชายมากแค่ไหน แต่ให้ตายเถอะ! เขากลับไม่เชื่อกริยาลวงโลกนี้สักนิด
หากหล่อนเป็นพรหมจารีจริง ๆ ทำไมถึงได้ตอบสนองเขาอย่างไม่หวงเนื้อหวงตัวแบบนี้ หล่อนทำตัวเหมือนผู้หญิงร่านรักทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าต้องไป
