หลายชั่วโมงผ่านไปผมยังนอนอยู่บนเตียงในห้องแยกVIPของโรงพยาบาล แต่ข้างเตียงมีพยาบาลกับหมอมากกว่าสองคนประกบอยู่ข้างๆไม่ต่างจากคนไข้จิตเวชที่ต้องเฝ้าระวังเป็นพิเศษ หรือไม่ก็เป็นนักโทษที่กลัวการหลบหนียังไงอย่างนั้น เหตุเพราะคุณย่าที่น่ารักโทรตรงจากสิงคโปร์สั่งให้ตรวจอย่างละเอียด ทั้งเอกซเรย์ อัลตร้าซาวด์ ตรวจเลือด ทั้งที่ผมบอกแล้วว่าไม่เป็นอะไรแต่ท่านก็ไม่ยอมเชื่อ แถมยังงอนตีบทคนแก่เจ้าน้ำตาร้องไห้ใส่ผมซะงั้น สุดท้ายต้องปล่อยให้เลยตามเลย ตรวจทุกอย่างจนครบจะได้จบๆไป
เสื้อผ้าตัวเดิมใส่ไม่ได้แล้วเพราะเลือดจากแผลถูกยิงอาบลงมาจนเปื้อนไปทั้งชุด ผมเลยสั่งให้ลูกน้องกลับไปเอาเสื้อผ้ามาให้ใหม่ พร้อมทั้งพาปริมกับบิ๊กกลับไปส่งที่บ้านด้วย
ระหว่างที่ผมกำลังแต่งตัวอยู่ในห้องเตรียมกลับบ้าน เพราะผลทุกอย่างปกติดี มีแค่แผลเย็บจากการผ่าเท่านั้นที่ยังตึงๆอยู่
“นายครับ เด็กที่ร้านบอกว่าคุณมิ้นท์กำลังนั่งดื่มกับ
