ใบหน้าคมเข้มสบตากันอยู่นาน ก่อนที่เสียงของคนในรถจะทำให้ทั้งคู่เบนความสนใจมาอยู่ที่เธอ
พรึ่บ!
“อร๊ายย อู้ยย เจ็บ~~”
ร่างบางตกจากเบาะลงอยู่ที่ร่องแคบ ใบหน้าขาวแดงเรื่อเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ เธอค่อยๆลุกขึ้นนั่งมองตาเหยิม
มิ้นท์!!
เสียงชายทั้งสองเรียกชื่อของเธอพร้อมกัน ร่างเล็กตะเกียกตะกายลุกขึ้นกลับมานั่งบนเบาะอีกครั้ง ก่อนจะล้มตัวลงไปนอนเหมือนเดิม ทำให้สองหนุ่มหันกลับมาสนใจเรื่องที่คุยค้างอยู่
“ว่าไงครับ ถ้าพี่จะเอาเมียผม ก็ต้องเอาของดีๆที่คิดว่าคุ้มค่ามาแลก”
“กูไม่ให้ เด็กนั้นเป็นของกู ส่วนมิ้นท์เธอต้องเป็นเมีย..”
กึก! กึก! กึก!
เสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินออกมาจากหลังเสาที่อยู่ไม่ไกล ร่างบางเล็กเดินออกมาด้วยสีหน้าขาวซีด ดวงตากลมโตมีน้ำใสเอ่อคลอน่าสงสาร
“ปริมไม่มีค่าขนาดนั้นเลยเหรอคะ พี่ตั้งเห็นปริ่มเป็นแค่เด็กใจง่ายคนหนึ่งใช่มั้ย” เสียงสั่นเครือ
“ปริม! มาทำไม บอกแล้วไม่ใช่เหรอว
