ณ เรือนพยัคฆ์เมฆา
“ไม่ทราบแม่นางเยว่ชิงมาพบท่านแม่ทัพหรือขอรับ” บ่าวที่เฝ้าหน้าประตูจวนเอ่ยถาม
“ใช่! ท่านแม่ทัพอยู่หรือไม่”
“ท่านแม่ทัพยังไม่อยู่ขอรับ”
“แล้วข้าขอเข้าไปรอท่านแม่ทัพด้านในได้หรือไม่”
“ไม่ได้นะขอรับ” บ่าวชายเอ่ยตอบเสียงแข็ง
“ได้ๆ งั้นข้ากลับก่อนแล้วยังไงช่วยบอกท่านแม่ทัพด้วยนะว่าข้ามาขอพบ”
“ขอรับ”
‘ดีอะไรเช่นนี้นี่ นึกว่าอยู่เสียอีกไม่งั้นไม่รู้จะปั้นหน้ายังไงกับเจ้าน้ำแข็งพันปี’ แขพลางกล่าวดีใจในใจของตัวเองที่ไม่ต้องพบกับ
ซ่งอิ้งเทียนในเวลานี้ ระหว่างหันหลังจะกลับไปยังเรือนของตนเธอก็เห็นซ่งอิ้งเทียนเดินตรงมายังทางตนเองพอดี
“เจ้ามีธุระอันใด ทำไมถึงมาที่นี่” ซ่งอิ้งเทียนเอ่ยถามเสียงเรียบใบหน้าไม่ได้แสดงท่าทียินดีหรือร้าย
“เอ่อ...ข้ามาหาท่านนั่นแหละ มีของมามอบให้ ขอเข้าไปข้างในเรือนท่านได้หรือไม่? ” แขเอ่ยตอบน้ำเสียงเจือประหม่า
“เจ้าเอาสิ่งใดมาให้ข้า?”
“ไม่มี
