ตอนที่ 17
ต่อจากนี้ฉันคือคนที่ไม่มีหัวใจ
5 ปีต่อมา
ตอนนี้ฉันกับพ่ออยู่ที่อยุธยา หลังจากที่แม่ไปจากพวกเราได้ไม่นาน พ่อก็พาฉันมาอยู่ที่นี่ พ่อบอกว่าบางทีที่อันตรายที่สุดอาจปลอดภัยที่สุดก็เป็นได้ พ่อจึงขอให้คนรู้จักซื้อที่ให้ 10 ไร่ เอาไว้เพาะปลูกกล้วยไม้ไว้ขาย
ส่วนฉันก็เรียนต่อจนจบ และเข้าทำงานในตำแหน่งเลขาผู้บริหารของบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่งในจังหวัดอยุธยา เป็นบริษัทนำเข้าอุปกรณ์ก่อสร้างขนาดใหญ่ ฉันเรียนด้านการออกแบบมา จึงช่วยงานเจ้านายเรื่องการออกแบบบ้านให้ลูกค้าได้บ้าง เพราะบริษัทเราไม่ได้แค่ขายอุปกรณ์ก่อสร้าง แต่เรายังรับก่อสร้างครบวงจรด้วย
ชีวิตฉันราบเรียบดีมาโดยตลอด ฉันเริ่มใช้ชีวิตวิถีคนต่างจังหวัดได้ดีมากขึ้น
ส่วนชานนท์ หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับเขาอีกเลย ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่คิดถึงเขานะ ฉันยังคิดถึงเขาทุกวัน แต่พ่อบอกว่าเราอย่าติดต่อกับคนรู้จักเป็นดีที่สุด เพราะพวกเราอาจ
