ตอนที่ 47
น้ำตาจะนำพาเราให้เข้มแข็ง
วันต่อมา
อารยาลืมตาขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้าและปวดเมื่อยตามร่างกาย
ภาพตรงหน้าที่รางเลือนค่อยๆ ชัดขึ้นมา เป็นภาพหญิงวัยกลางคนนั่งส่งยิ้มอบอุ่นแววตาเต็มไปด้วยความห่วงใยมองมายังเธอ
อารยายิ้มหวานตอบกลับไปด้วยใบหน้าซีดเซียว
“ตื่นแล้วหรือคะ รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง ยังปวดหัวอยู่ไหมคะ” ป้าพรถามขึ้นน้ำเสียงห่วงใยเมื่ออารยาลืมตาขึ้นมา พร้อมใช้มือแตะที่หน้าผากเธอเบาๆ เพื่อวัดไข้
“…” อารยานอนนิ่งพร้อมหลับตาลงเมื่อป้าพรแตะหน้าผากเธอ
“ตัวยังร้อนๆ อยู่เลย กินข้าวหน่อยนะคะจะได้กินยา ป้าเตรียมยามาให้แล้ว ทั้งยาแก้ไข้และยาแก้อักเสบ แล้วเดี๋ยวป้าเช็ดตัวให้อีกครั้ง” หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย พร้อมทั้งค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง โดยมีป้าพรช่วยอีกแรง
กว่าจะลุกขึ้นมานั่งได้ อารยาต้องใช้ความอดทนอย่างมาก แต่เธอไม่ปริปากหรือร้องออกมาสักคำว่าเจ็บ
ทั้งสองลือกที่จ
