ตอนที่ 2 ผู้หญิงหน้าด้าน 1
721 คำ
"ไปไหนมาพยู"
"ว้ายคุณคิน!" พยูอุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะเปิดไฟแค่ดวงเดียวตรงหน้าบ้านจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นว่ามีใครยืนอยู่บนบันได
"ใครมากดออดหน้าบ้าน" เอ่ยแล้วมองไปทางประตู ว่าจะลงมาดูสักหน่อย แต่ก็เจอพยูวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาก่อนราวกับเจออะไรมาอย่างนั้น
"เอ่อ..พยูกำลังจะเอากุญแจไปไขประตูค่า" ไม่รู้ว่าจะบอกยังไงดี เอาเป็นว่าเธอเปิดประตูให้คุณน้ำหนึ่งเข้ามาแล้วให้สองผัวเมียเขาคุยกันดีกว่า เพราะคิดว่าคงจะได้ปรับความเข้าใจกันยาว
"ไขทำไม ใครมา" บ้านเขาไม่เคยมีแขกมาเวลากลางค่ำกลางคืน ตั้งแต่พ่อเสียไปก็ไม่มีใครมาบ้าน ถ้าไม่ใช่เพื่อนของเขาที่นานๆ มาครั้งเหมือนกัน หลักๆ เราจะนัดดื่มกันที่ร้านเหล้าในตัวอำเภอ
"คะ..คุณน้ำหนึ่งค่า" บอกเสียงเบา แล้วสังเกตอาการเจ้านายตัวเองว่าจะมีท่าทียังไง แต่คุณภาคินไม่ตอบกลับยืนนิ่ง
".."
พยูอมยิ้ม อึ้งเลยสิ สงสัยคงคิดไม่ถึงว่าคุณน้ำหนึ่งจะกลับมา
ดีใจใช่มั้ยล่ะ เธอดูออกหรอกว่าคุณภาคินก็คิดถึงคุณน้ำหนึ่งมากเหมือนกัน แต่ที่ทำให้สองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะแม่ของคุณภาคินต่างหาก
"ไล่กลับไป"
"ห๋า!?" พยูอุทานออกมาอย่างไม่เชื่อหู ถามอีกรอบเพราะเหมือนหูจะฝาดจับใจความได้ไม่ดี "เมื่อกี้คุณคินว่ายังไงนะคะ"
"ฉันบอกว่าให้ไล่กลับไป!" ภาคินกัดฟันพูด ไม่คิดว่าคนที่ออกจากบ้านหลังนี้ไปไม่บอกกล่าวจะกล้ากลับมาเหยียบที่นี่
แล้วนี่หน้าด้านอะไรถึงได้กลับมา หรือว่าเงินที่ขนไปหมดแล้วก็เลยจะกลับมาใช้วาจาออดอ้อนให้เขาหลงแล้วหลอกล่อ
ไม่มีทาง! เขาไม่มีทางโง่ซ้ำสองแน่นอน ครั้งเดียวก็เกินทนกับผู้หญิงคนนี้
"อะ..เอ่อ.."
"หรือให้ฉันไล่เธอออกดีมั้ย ที่กล้าพาคนอื่นเข้าบ้านโดยไม่บอกฉันก่อนแบบนี้" มองสาวใช้ตัวเองเขม็ง
"ฮื่อ..คุณคินขา..อย่าไล่พยูออกเลยนะคะ พยูผิดไปแล้วค่ะ" สองมือพนมเข้าหากันแล้วยกขึ้นไหว้เพราะกลัวสุดๆ ถึงคุณภาคินจะใจดี แต่เวลาโมโหก็คือฉุดไม่อยู่เหมือนกัน
เหตุการณ์วันนั้นที่คุณภาคินจะไปทำงานแล้วไม่เจอคุณน้ำหนึ่ง ทราบจากแม่เขาว่าคุณน้ำหนึ่งกลับบ้านไปแล้วตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น อีกฝ่ายไม่ได้รักลูกชายท่านจริง แค่มาหลอกแต่งงาน
พอคุณภาคินรู้อย่างนั้นบ้านแทบพัง และจากวันนั้นมาเจ้านายเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ใบหน้าพร้อมออกรบอยู่เสมอ
"ไป เดี๋ยว นี้!"
"ค่าๆ" พยูจำต้องยอมเดินกลับหลังแล้วรีบปรี่ออกไปยังหน้าบ้าน รอยยิ้มหวานของอดีตเจ้านายสาวปรากฏบนใบหน้าทันทีเมื่อเจอเธอกลับมา
"ไปนานจังเลยพยู ฉันกลัวนะ รีบเปิดประตูเลยฉันอยากเข้าบ้านจะแย่" น้ำหนึ่งใจเต้นแรง ขอแค่ได้เข้าไปในรั้วทุกอย่างคงโล่งกว่านี้ ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรเธอพร้อมรับมือ
"เออ.." พยูมีสีหน้าที่ไม่ดี จะให้บอกว่าไง บอกว่าสามีคุณให้มาไล่งี้เหรอ สงสารคุณน้ำหนึ่งก็สงสาร แต่กลัวโดนไล่ออกก็กลัว เธอจะเอายังไงดี
"เร็วสิพยู" น้ำหนึ่งรีบกระตุ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีท่าทางลังเล แต่เอ๊ะ! ไหนบอกว่าจะไปเอากุญแจทำไมไม่เห็นมีติดมือมาเลยล่ะ
"พยู.."
"กลับมาทำไมยัยผู้หญิงหน้าเงิน มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ!"
สองสายตาหันไปทางเสียงเย็นยะเยือก ใบหน้าเข้มขรึมของเจ้านายทำเอาพยูได้แต่ก้มหน้าแล้วถอยออกมาให้ผัวเมียเขาคุยกันเอง
"คุณคิน.." น้ำหนึ่งแววตาสั่นระริก แทบไม่ได้ยินประโยคเมื่อครู่ที่เขาว่า หรือความจริงเธอไม่ได้สนใจคำบอกไล่ของเขา มันดีใจมากกว่า คิดถึงสุดๆ ในรอบหนึ่งปีได้เจอหน้าของสามีสุดที่รักสักที
น้ำหนึ่งรีบยกมือไหว้ ยังไงเขาก็อายุมากกว่า เขาสามสิบห้า ส่วนเธอยี่สิบเจ็ด
"เอากองไว้ตรงนั้นแหละ"
- ผู้เขียน
