"ไม่แทนตัวเองว่าน้องพิมแล้วเหรอ"
"พี่ธาม"
พิมนดาพึมพำชื่อเขาออกมาเบาๆ ความสงสัยที่เธอมีมันเริ่มที่จะชัดเจนขึ้นสิ่งที่เธอคิดไว้ตลอดมันชัดเจนขึ้นแล้วเมื่อได้ยินเขาเอ่ยถามประโยคนี้กับเธอพิมนดาจำได้ว่าตั้งแต่ได้คุยกับเขาในฐานะรุ่นพี่ในมหาลัยเธอยังไม่เคยแทนตัวเองว่าน้องเลยสักครั้งแต่การแทนตัวเองว่าน้องพิมนั้นเธอเคยพูดกับธามรุ่นพี่หัวเกรียนของเธอที่เธอเคยช่วยเขาไว้ตอนสมัยเรียนมัธยมต่างหาก
พิมนดาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตอนที่เธอได้ยินเขาถามแบบนั้นเธอเผลอยิ้มกว้างออกมาแค่ไหนเธอกำลังดีใจและมั่นใจที่่คนตรงหน้าคือพี่ธามคนนั้นที่หายไปความรู้สึกมากมายตีกันในหัวไปหมดจนตอนนี้ธามได้เลี้ยวรถเข้ามาจอดยังหน้าร้านอาหารใกล้ๆ ทางเข้าคอนโดของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พิมนดาก็จะคงไม่รู้ตัวเช่นเดิม
"ไปคุยกันต่อในร้านอยากรู้อยากถามอะไรเดี๋ยวจะบอกหมดทุกอย่าง"
"ร้าน"
เธอเอ่ยปากถามออกมาเมื่อเขาพูดถึงร้านอะไรสักอย่าง
