ภายในรถ
ตั้งแต่ขับรถออกมาจากมหาลัย ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปากธันหรือปากฉันเลยจนเป็นฉันที่ทนความอึดอัดนี้ไม่ไหว
“จะพาไปไหน” ฉันหันไปถามธันด้วยความสงสัย
“ก็กินข้าวไง” ธันพูดหน้าตายพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก
“ไม่ตลกนะธัน ทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไร! หรือยังทำร้ายกันไม่พอวะ!” ฉันพูดเสียงดังใส่ธัน ฉันไม่เข้าใจว่าธันจะทำแบบนี้ทำไมกัน วันนั้นมันยังไม่พออีกหรอไง
“เออ ยังไม่พอ!! เธอคิดว่าสิ่งที่เธอเจอกับสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวด มันเท่าครึ่งนึงที่ฉันได้รับหรอ!! นี่มันพึ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นแหละเบลล์!!!” ธันทุบพวงมาลัยรถเต็มแรงก่อนจะหันมาตวาดฉันเสียงดังลั่นรถ!
“ธัน!!”
“เธอยังต้องได้รับความเจ็บปวดอีกเยอะ และถ้าเธออยากหนีก็ตามสบาย เพราะคนรอบตัวเธออาจจะเป็นเจ้าจอมหรือมิรินที่อาจจะต้องรับเคราะห์แทนเธอ!”
“นายคิดว่าพวกเจ้ามันจะยอมหรอ ไม่มีทาง!”
“ก็ไม่ได้ให้ยอม อย่าลืมสิว่าเรื่องคืนนั้นเธอก็ไม่ได้ยอม” ธ
