เดิมทีฟู่เป่ยหมิงตั้งใจว่าจะนอนในห้องหนังสือ แต่หลังจากพ่อบ้านเข้ามารายงานเรื่องของผู้หญิงคนนั้นให้เขาฟัง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจที่จะไปดูจีนที่ห้องอีกครั้ง เขาดันแว่นตาและเปิดประตูเข้าไป พบว่าไฟในห้องไม่ได้เปิดไว้ นาฬิกาบอกเวลาเกือบตีสามแล้ว แต่เมื่อชายหนุ่มเปิดไฟในห้องจึงเห็นถาดอาหารที่ยังคงวางอยู่ที่โต๊ะตัวเล็กข้างโซฟา ขณะเดียวกันร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็นอนขดตัวอยู่ที่โซฟาอย่างน่าสงสาร
ชายหนุ่มพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด เขาเดินไปที่โซฟามองสภาพน่าสังเวชของหญิงสาวตรงหน้า มีความรู้สึกอึดอัดเกิดขึ้นในอกอย่างท่วมท้น
เมื่อก่อนไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่เคยจะอดข้าว แม้ว่าจะลำบากขนาดไหนการกินอาหารครบสามมื้อก็คือสิ่งที่เธอยึดถือไว้เสมอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอไม่ยอมกินอะไรเลยแบบนี้
“ลุกขึ้นมากินข้าว” เขาดึงแขนของจีนขึ้นมาเพื่อให้เธอรู้สึกตัว แต่เป็นเพราะร่างกายที่เย็นเฉียบทำให้ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสี
