หลังจากเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนสนิทฟัง คนทั้งหมดก็ตกลงกันว่าจะไปบ้านจีนโดยที่ไม่ได้บอกอะไรบีม เนื่องจากจีนขอร้องไม่ให้ทุกคนบอกเขาว่าเธอเก็บเด็กไว้ หลังจากหายไปเป็นปีความรู้สึกที่เพิ่งเกิดขึ้นของจีนก็กลายเป็นหมันไปนานแล้ว มันเหมือนต้นหญ้าที่ถูกแผ่นยางทับจนไม่สามารถรับแสงสว่างได้อีกต่อไปและตายไปในที่สุด
เมื่อมะนาว ธันวาและมาร์ทไปถึงบ้านจีน ก็เห็นว่าพ่อกับแม่ของจีนและพี่เลี้ยงกำลังเฝ้าดูทารกทั้งสองค่อยๆ หัดเดินอย่างระมัดระวัง หน้าตาน่ารักน่าชังของเด็กชายทั้งสองทำให้หัวใจของมะนาวแทบละลาย ใบหน้าหวานเหมือนกับจีนในขณะที่ดวงตาคมเหมือนบีมนั้นราวกับเห็นร่างขนาดย่อส่วนของคนทั้งสอง
ในที่สุดมะนาวก็เข้าใจแล้วว่าทำไมจีนจึงไม่อยากให้บีมเจอเด็กทั้งสอง
เพราะเพียงแค่เขาเห็นหน้าเด็กคู่นี้ ก็แทบไม่ต้องให้ใครบอกเลยว่าเป็นลูกของเขาหรือเปล่า คนฉลาดอย่างบีมจะไม่รู้ได้ยังไง
“พ่อแม่สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ”
จ
