“ฉันจะพาเธอไปที่บ้านก่อน ระหว่างนี้ทำตัวดีๆ ฉันจะพาลูกมาหาเธอ” ชายหนุ่มพูดทำลายความเงียบ รถลีมูซีนสีดำสนิทกำลังเคลื่อนผ่านเข้าเขตตัวเมืองที่เต็มไปด้วยรถรามากมาย ถนนที่ใหญ่กว่าบ้านเกิดของเธอหลายเท่าและยังเต็มไปด้วยภาษาจีน ทำให้เธอเข้าใจแล้วว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้อยู่ประเทศไทยอีกต่อไปแล้ว ขณะเดียวกันอากาศที่หนาวเย็นก็ทำให้คนที่เคยชินกับอากาศของประเทศไทยรู้สึกไม่ชินนัก
ห้องโดยสารที่ถูกแยกออกจากพื้นที่ของคนขับทำให้ไม่มีใครสนใจบทสนทนาระหว่างทั้งสอง ทว่าถึงแม้พวกเขาจะได้ยิน จีนก็มั่นใจว่าจะไม่มีใครสนใจบทสนทนาเหล่านี้ เพราะคนที่มีอำนาจสูงสุดในที่แห่งนี้ก็คือเขา
นายน้อยเก้า...ฟู่เป่ยหมิง
เธอไม่รู้ว่าเขาเติบโตมาในสภาพครอบครัวแบบไหน แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นใจคือเขาไม่ได้มีแต่เงินเท่านั้น แต่มีอำนาจที่แม้แต่รัฐบาลก็หลับตาข้างหนึ่งเมื่อเขาพาคนข้ามประเทศเข้ามาอย่างง่ายดาย
การที่เขาบอกจะพาลูกของเธอมาด้วยนั
