เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ร่างอ้อนแอ้นยืนกอดอกอยู่ริมหน้าต่าง สายตาที่เหม่อมองสายฝนเบนไปยังประตูรั้วหน้าบ้าน คิ้วเรียวเหนือนัยน์ตากลมโตขมวดมุ่น เมื่อเห็นว่าอยู่ๆ มันก็เปิดออก วินาทีนั้นอารญาใจหายวาบ เพราะคิดว่าคงมีใครงัดประตูบ้านตัวเอง แต่ทันทีที่เห็นร่างคุ้นตาเดินแกมวิ่งมายังตัวบ้าน เธอก็ผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ตามด้วยเสียงเรียกจากผู้ที่ถือวิสาสะเข้ามาในอาณาบริเวณบ้านเธอในยามวิกาล ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “น้องอาย! เปิดประตูให้พี่หน่อย! น้องอายได้ยินไหม!” หลังจากยืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ขณะที่ความคิดเปิดและไม่เปิดตีกันให้วุ่น สุดท้ายร่างระหงก็เดินมายังประตู ในเวลาดึกดื่นเช่นนี้ แถมยังฝนตกหนัก เขาฝ่าสายฝนมาเคาะถึงประตูบ้านเธอก็ไม่ควรจะใจดำ อย่างน้อยก็คิดถึงลูก หากเขาเป็นหวัดหรือเป็นไข้ ลูกของเธอก็พลอยเสี่ยงที่จะติดไปด้วย “ขอบคุณครับ” ทันทีที่ร่างเปียกโชกก้าวพ้นธรณีประตูเข้าส