1. แนะนำตัวละครนำ
1967 คำ
เรื่อง เมียสยบเสือ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 โดยห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใดของหนังสือเล่มนี้ไปลอกเลียนแบบ ทำสำเนาถ่ายเอกสารหรือนำไปเผยแพร่บนอินเตอร์เน็ต และเครือข่ายต่างๆ ไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ นอกจากจะได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากทางเจ้าของสิทธิ์เท่านั้น
จากใจนักเขียน
นิยายเรื่อง เมียสยบเสือ เนื้อเรื่องเป็นสะท้อนมุมมองความรักของชายหญิงในจินตนาการของนักเขียนญดาเพชร ที่นางเอกต้องปราบผู้ชายเจ้าชู้อย่างพระเอก เนื้อหาจะมีความน่ารักจิกหมอน มีดราม่าเรียกน้ำตา บางเนื้อหาอาจมีคำหยาบ ความรุนแรง สะเทือนจิตใจ นักอ่านควรมีวิจารณญาณในการอ่าน อาจมีคำผิดที่ผ่านการตรวจบ้าง ต้องขอโทษนักอ่านด้วย ฝากติดตามผลงานด้วยน๊าก ขอบคุณที่เอามาอ่านกันนะคะ
ญดาเพชร ผู้แต่ง
เรื่อง เมียสยบเสือ
ตอนที่ 1 แนะนำตัวละครนำ
แก็งเสือขั้นเทพที่ต่างการันตีเรื่องความเจ้าชู้ เสือคนแรกอย่างไทน์ ( เรื่อง ทวงบัลลังก์เมีย ) ที่ได้สละโสดแต่งงานไปแล้ว ตอนนี้มีรอยแผลในใจที่ยังคงอยู่เพราะภรรยาได้หายไปอย่างไร้วี่แวว เหลือเพียงพ่อเสือที่สิ้นลายที่รอคอยและออกตามหาภรรยา ในแก็งยังคงเหลือชายหนุ่มอย่างบลูและคิงส์
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพ่อเสืออย่างบลู ชายหนุ่มเสน่ห์เหลือล้น เจ้าของผับบาร์ เรื่องผู้หญิงไม่ต้องพูดถึง ติด sex ติดอ่าง เพราะผู้หญิงแต่เหยื่อที่อยู่ใกล้ปากเท่านั้น…
บลู บวรเพชร สัตตราเวดากุล อายุ 31 ปี ผู้ชายรูปร่างสูงสันทัด หน้าตาหล่อเหลา แต่งกายดูดีเรียบหรูมีสกุล นิสัยรักสันโดษ ไม่ชอบการบังคับจากใครใช้ชีวิตอิสระตามประสาผู้ชายโสด ลั้นลาตามฉบับแก็งพ่อเสือขั้นเทพ ที่แค่ชื่อแก็งก็การันตีถึงความเจ้าชู้ตลบแตลง ล่าผู้หญิงเป็นว่าเล่น เข้าเลาจน์เป็นงานประจำ one night stand เป็นงานอดิเรก ที่การมี sex นั้นล้วนเกิดจากการเข้าหาของผู้หญิงที่มีความต้องการในตัวของบลู สมยอมเต็มใจล้วนๆหาใช่การขืนใจไม่…
ไม่ใช่แค่หน้าตาที่ผู้หญิงต้องการเสนอตัวอยากได้ลิ้มรสชาติ sex ของบลู ยังด้วยอาชีพที่บลูสร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงและความชอบ รักในดนตรี รักในแสงสีและการดื่มเหล้า จึงเกิดเป็นผับBarBlue ที่บลูดูแลบริหารจัดการเอง และยังมีความชอบเรื่องศิลปะสักลายที่ได้ร่วมหุ้นเปิดร้านสักกับเพื่อนสนิทอีกด้วย…
“ เอาเด็กกี่คนดีว่ะ ”
“ 3 ”
“ เฮียบลูผู้ชอบสวิง ”
“ จะพูดอย่างนั้นให้ดูแย่ทำไมว่ะ กูแค่ชอบอะไรที่มันวุ่นวาย มือไม่ว่างปากไม่ว่างก็แค่นั้น ”
“ ฟังแล้วโคตรเหี้* ”
“ หึ ”
เซียมซี ศิริตา สุวรรณอินคา อายุ 26 ปี ลูกครึ่งไทย - จีน สาวสวยหน้าตาคมของเชื้อไทย และได้ความขาวของลูกครึ่งจีนตามฉบับขาว สวย หมวย คม ผมสีน้ำตาลส้มยาวถึงกลางหลัง รูปร่างดี ทรวดทรงองค์เอวได้รูป ถือว่ารูปร่างหน้าตาเป็นสเปคของชายหนุ่มที่ได้พบเจอ นิสัยส่วนตัวเป็นคนนิ่งๆ สไตส์สาวเท่ห์ ห้าวและแซ่บ ไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อย วางตัวเก่ง มีเสน่ห์ในตัวเองสูง รักอิสระ ชอบทำในสิ่งที่ชอบ ไม่ชอบใครมาบังคับ…
เซียมซีได้ถูกผู้เป็นพ่อแม่ปลูกฟังให้เรียนหมอ กลับขัดคำสั่งเลือกเรียกดีไซน์เนอร์ จนต้องถูกเรียกตัวกลับประเทศจีน แต่ความดื้อรั้นเลือกที่จะเรียนที่รัก จนได้เรียนจบในระดับปริญญาตรีที่จีน แต่ความไม่ถูกใจของพ่อแม่เซียมซีจึงเลือกจะเดินทางกลับมาอยู่ที่ไทยกับผู้เป็นพี่ชาย ที่เป็นหมอทันตแพทย์ และยังมีอีกหนึ่งอาชีพที่เซียมกลับมาที่ประเทศไทยเพื่อมาทำตามความฝันนั่นก็คือ…นักแข่งรถ
“ หน้าตาก็ดี ทำไมไม่มีแฟน ”
“ กลัวได้แฟนเป็นผู้ชายแบบพี่ ”
“ ระวังได้กูเป็นผัวนะ ”
“ ทำไมต้องระวัง พี่ออกจะเก่งเรื่องเป็นผัวเขาไปทั่ว ”
ไทน์ , คิงส์ เพื่อนสนิทแก็งเสือขั้นเทพ เพื่อนสนิทร่วมหุ้นธุรกิจร้านสักด้วยกัน เพื่อนที่คอยช่วยเหลือและล่าเหยื่อด้วยกัน
มิว เพื่อนสนิทของเซียมซี ผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุขและใช้ชีวิตมาด้วยกันตั้งแต่สมัยมัธยม รักกันมาก
เมื่อเสือบลูได้แพ้ทางผู้หญิงดีไซน์เนอร์สาวลูกครึ่งอย่าง ‘ เซียมซี ’ ที่ได้เผลอ one night stand ที่ไม่ใช่แค่ sex ข้ามคืนแต่กลับอยากสานต่อ…แต่เสือก็คือเสือ แม้จะมีเจ้าของก็มิอาจหยุดความเจ้าชู้ของพ่อเสือได้ เมื่อความจงรักภักดีเอาชนะความเจ้าชู้ไม่ได้ เมียเสือก็ต้องใช้ความร้ายเพื่อ…สยบเสือ
แล้วใครจะเชื่อ…จากเสือนักผู้ล่าไงบลูต้องกลับกลายเป็นเหยื่อเข้าซะเอง
“ แล้วพี่จะพลาดที่ได้อีเซียมซีคนนี้มาเป็นเมีย ”
บลู บวรเพชร สัตตราเวดากุล อายุ 31 ปี ชายหนุ่มวัยเลขสามต้นๆหนึ่งในพ่อเสือแก็งเสือขั้นเทพที่การันตีเรื่องความเจ้าชู้ ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาและการวางตัว ผู้หญิงจึงรายล้อมเสนอตัวเข้าหา การล่าเหยื่อจึงมาจากความสมัครใจของเหยื่อล้วนๆ…
บลูที่สนองความชอบของตัวเอง เจาะตลาดจนมีผับBarBlue ผับบาร์ที่เกิดจากความตั้งใจสรรสร้างให้กลายเป็นธุรกิจที่ได้ความนิยมมีชื่อเสียงในตัวจังหวัดได้ในระยะเวลาแค่ไม่ถึงปี และยังมีร้านสักที่ร่วมลงทุนกับเพื่อนสนิทในแก็งเสือขั้นเทพตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยอย่างคิงส์และไทน์ ( จากเรื่อง ทวงบัลลังก์เมีย )
ครอบครัวของบลูทำธุรกิจเป็นเจ้าของโรงงานอาหารกระป๋องส่งออกต่างประเทศ ที่มีน้องชายอย่างโบว์ อายุ 24 ปี น้องชายเพียงคนเดียวของบลูที่อายุห่างกันพอสมควร โบว์ได้ช่วยครอบครัวดูแลธุรกิจ จากที่ครอบครัวตั้งความหวังไว้ที่ลูกชายคนโตให้มาสานต่อธุรกิจ แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะลูกชายอย่างบลูกลับติสท์ ชอบอิสระ ทำให้ต้องทะเลาะมีปากเสียงกับผู้เป็นพ่อเป็นประจำ แต่บลูก็สามารถแสดงศักยภาพของตนเองให้ครอบครัวเห็นว่าตนสามารถทำในสิ่งที่ชอบได้ดี ครอบครัวจึงทำได้แค่ปล่อยวางให้บลูเลือกทำในสิ่งที่ชอบ บลูจึงมีหน้าที่เข้าไปช่วยดูแลธุรกิจอยู่ห่างๆ…
บลูกับน้องชายอย่างโบว์มีนิสัยที่เหมือนกันสมอย่างที่คลานตามกันมา ถ้าพ่อเสือคือบลู ผู้เป็นน้องชายอย่างโบว์ก็คือลูกเสือที่คลานตามกันมาติดๆ แต่ที่แตกต่างคือการใจเย็น บลูจะค่อนข้างครึมและใจเย็น แต่โบว์ค่อนข้างจะหัวร้อนและมีเรื่องชกต่อยบ่อยครั้ง แต่ทั้งคู่ก็สนิทกันมากคอยช่วยเหลือกันตลอด ครั้งนี้ก็เช่นกัน…
“ เฮียบลู เลือด !! ”
โบว์น้องชายของบลูเด็กอาชีวะเก่า เก่งเรื่องต่อยตี ได้โดนอริดักทางเข้าออกทำให้ต้องเดือดร้อนบลู ผู้เป็นพี่ชายมาช่วยออกจากบริเวณนี้ แต่ทว่าคู่อริของโบว์กลับมาสมทบกันมาขึ้น เกิดการชุลมุนทำให้บลูโดนอาวุธของคู่อริโบว์ ท้องมีเลือดไหลออกมา โบว์รีบพาพี่ชายเข้าไปหลบมุมตึก
“ มันทำเฮีย ผมจะไปฆ่ามัน ” โบว์โกรธมากจะออกไปทำร้ายคนที่ทำพี่ชาย แต่บลูจับมือชะงักโบว์ไว้
“ ไอ้โบว์ มึงอยากออกไปตายไง ”
“ ……… ”
“ หาทางออกไปจากที่นี้ก่อนดีกว่าไหม ” ด้วยอริที่ดักทางเข้าออกและอาการบาดเจ็บของบลูทำให้ทั้งคู่กดดันมาก แต่เผอิญได้ยินเสียงสนทนาของตึกข้างๆ
“ ปิดคลินิกคนเดียวได้ใช่ไหม ”
“ ได้ค่ะ รีบไปเถอะคะเดี๋ยวจะไม่ทันเวลา ”
“ อย่านั่งเล่นจนมืดค่ำนะ ”
“ ค๊า ” เสียงสนทนาทำบลูกับโบว์มองหน้ากันอย่างอัตโนมัติเมื่อได้ยินคำว่าคลินิก
“ เฮียบลู ตึกข้างๆเป็นคลินิก รีบไปกันเถอะเฮีย ”
“ ………. ”
บลูกับโบว์รีบเดินเข้าไปในคลินิกทันที ที่คลินิกคงกำลังจะปิดเพราะไม่มีใครอยู่ในคลินิกแล้ว มีแต่…
“ คลินิกปิดแล้วค่ะ ” ผู้หญิงผมยาวสีน้ำตาลส้ม ใส่หน้ากากอนามัย ในชุดเดรสสายเดี่ยวพอดีตัวเห็นทรวดทรง เดินออกมาจากในตัวคลินิก ปิดหน้าเปิดแค่ตาแต่กลับทำบลูถึงกับมองตะลึงสตั้นไป 7 วินาที
“ พี่ชายผมถูกแทง หมอช่วยทำแผลด้วยนะคับ ” โบว์เอ่ยขึ้น
“ ที่นี่คลินิกหมอฟัน พวกคุณต้องไปคลินิกทั่วไปค่ะ ”
“ ผมกับพี่โดนอริตามมา ออกไปตอนนี้ไม่ได้ ช่วยหน่อยนะคับหมอ ”
“ ............. ” โบว์พยายามพูด ให้หมอที่คลินิกหมอฟันช่วย หมอสาวมองหน้าโบว์ หันมามองหน้าบลูพร้อมมองมือที่กดแผลมีเลือดออก
“ เฮ๊ย พวกมันหายไปไหนว่ะ ” เสียงของคู่อริโบว์ตะโกนมา
“ พวกคุณเข้าไปหลบตรงนั้นก่อน ” หมอฟันสาวชี้ให้บลูกับโบว์ไปหลบตรงผ้าม่าน ก่อนที่ตนเองจะไปปิดประตูคลินิก
“ คุณ…ไปนั่งบนเตียง ”
“ ………… ”
หมอฟันสาวเดินกลับมาพร้อมชี้ไปนั่งบนเตียง ก่อนจะเข้าไปในห้องที่นานพอสมควรกลับมาพร้อมอุปกรณ์ทำแผล หมอฟันสาวดูไม่ค่อยคล่องแคล่ว ค่อยๆเปิดเสื้อของบลู แต่กลับทำบลูใจเต้นแรงเมื่อได้เห็นหน้าหมอฟันสาวคนนี้ใกล้ๆ
“ แค่โดนถากๆ ไม่ต้องเย็บแผล ” หมอฟันสาวเอ่ย ก่อนจะทำแผลให้บลู
“ โอ๊ะ… ”
“ แสบนิดนึง ”
“ ไม่นิดแล้วมั้ง ” ด้วยความแสบทำบลูสะดุ้ง พูดเสียงแข็งออกมา
“ ตอนโดนมีดไม่บ่น แค่โดนแอลกอฮอล์ล้างแผลแค่นี้ คงอดทนได้มั้ง ”
“ …………. ” แต่หมอฟันสาวก็ตอกเสียงแข็งกลับใส่บลูออกมาเหมือนกัน ทำบลูแอบตกใจ จนถึงอดทนกัดกรามจนทำแผลเสร็จ
“ เท่าไหร่ ? ”
“ ฟรี ” หมอฟันสาวเอ่ยพร้อมหยิบอุปกรณ์ทำแผลไปเก็บ
“ กูอยากจ่ายให้ ” บลูรอจนหมอฟันสาวออกมา หยิบเงินส่งให้แต่หมอฟันสาวมองเงินในมือบลู
“ รับเงินเถอะหมอ ถ้าหมอไม่ช่วยผมกับพี่ชายต้องแย่แน่ๆ ”
“ ไม่รับเงิน…แล้วเลิกเรียกว่าหมอได้แล้ว ไม่ได้เป็นหมอ ”
“ ??? ”
“ ไม่ได้เป็นหมอ ไม่ได้ผู้ช่วย ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ที่ทำให้เพราะอยากช่วยไม่อยากเห็นคนตายหน้าคลินิก โอเค๊ ”
“ …………. ” ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นหมอ ทำบลูกับโบว์มองหน้ากันอย่างงงๆ
“ ถ้าเข้าใจก็ออกไปได้แล้ว คนพวกนั้นไปกันหมดแล้ว ” ผู้หญิงคนนี้เปิดประตูมองด้านนอก ก่อนจะเอ่ยไล่บลูกับโบว์ทางอ้อม ผู้หญิงคนนี้ปิดประตูคลินิก ล็อกกุญแจจากด้านนอกอย่างแน่นหนากำลังจะเดินไปที่รถ แต่
“ เดี๋ยว…มึงชื่ออะไร ? ”
“ ไม่ได้อยากรู้จัก ”
“ ………… ”
ผู้หญิงคนนี้ตอกกลับบลูอย่างไม่ไว้หน้า ทำบลูหน้าชาที่ไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับตน ก่อนจะเดินไปที่รถที่จอดอยู่แล้วขับรถออกไป
“ สนใจเหรอเฮีย ? ”
“ อะไรของมึง ”
“ เฮียบลูเคยอยากรู้จักผู้หญิงก่อนแบบนี้เหรอ ”
“ ……….. ”
“ เห็นแต่ลูกตากับรูปร่าง ทำเฮียผมปิ๊งได้ ถ้าได้เห็นหน้าจริงๆจะขนาดไหน ผมจะได้มีพี่สะใภ้แล้วเหรอเฮีย ”
“ ถ้ามึงยังไม่หยุดพูด กูจะปล่อยให้มึงกลับเอง ”
“ ไม่พูดแล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรน๊าก ”
“ ไอ้โบว์ ”
“ ไม่พูดคับๆ ฮ่าๆๆ ”
บลูมองตามหลังที่รถของผู้หญิงคนนั้นขับออกไป ตนกลับรู้สึกแปลกๆกับผู้หญิงคนนี้
' กูต้องรู้ให้ได้ว่ามึงเป็นใคร '
- ผู้เขียน
