ใบบัวพยายามไม่โฟกัสที่แผงอกแน่นๆ โจผิวสีแทน กล้ามแขนเขาชัดเจนอาจเพราะออกแรงตีกลองบ่อย พอเขาถอดเสื้อยืดออกไป เธอจึงเห็นสร้อยเส้นนั้น มันก็แค่สร้อยเงินแฟชั่นแต่ที่ทำให้ใจสั่นก็คือจี้ลูกกุญแจ
กุญแจห้องนี้อีกดอก!
“ตื่นแล้ว เช็ดเองละกัน”
เธอยัดผ้าใส่มือใหญ่ เบือนหน้าหนี ทั้งกระดากใจและสะท้านใจแปลกๆ คืนก่อนเขาไขประตูห้องเข้ามาง่ายๆ เพราะยังเก็บกุญแจไว้นี่เอง เธอเองก็ลืมเรื่องนี้ไปสนิท
ร่างบางขยับจะลุกไปหยิบขวดน้ำมาให้ ต้นแขนกลับถูกยึดไว้
“ไม่มีแรง เธอเช็ด”
หน้าคมแดงคล้ำขึ้นจากปกติ เสียงอ่อยอ่อนชวนเห็นใจไม่น้อย
ใบบัวพยักหน้าไม่อิดออดอีก เช็ดหน้าก่อน ดวงตาแดงเรื่อคู่นั้นมองหน้าเธอตลอด หัวใจไม่รักดีพาลเต้นหนักหน่วงเพิ่มขึ้น จึงรีบเช็ดหน้า ลำคอ แผงอก และแขน
“ถอด’เกงนะ อึดอัด”
เช็ดเสร็จ เสียงห้าวเอ่ยขึ้นมาอีก เธอไม่ตอบ เดินไปหยิบขวดน้ำมาตั้งไว้ให้ใกล้ๆ จากนั้นเดินต่อไปหยิบผ้าห่มผืนหนามา
