โจดีดตัวลุกนั่งบ้าง
“แต่ความรักของกูคือความเห็นแก่ตัว คือการเอารัดเอาเปรียบ คือความสารเลวอะไรก็ตามที่ทำให้กูได้เขามาเป็นของกู”
ขวดเหล้าถูกตั้งบนโต๊ะเสียงดังโป๊ก กายหนาทำท่าจะลุก
เพียวต้องรีบตะปบคว้าแขนไว้
“มึงจะไปไหนวะ”
“กลับบ้าน”
“มึงเมาแล้ว นอนนี่เลย”
“กูไม่เมาโว้ย ไม่ต้องห่วงกูไม่ลืมถุงยางหรอก”
“สัส กลับบ้านไม่ต้องใช้ถุงยาง นอนเลยไม่ต้องกลับ”
“กูอยากกลับว่ะ กูไม่เมา มึงไม่ต้องห่วง”
โจกระตุกแขนหนีแรงๆ เดินตัวตรงไปที่ประตู
“ไม่เมาบ้านเตี่ยมึงดิ สภาพนั้น”
เวลาโจเมาดูไม่ยาก มันจะนิ่งมาก ปากบอกไม่เมาและพูดคุยเรื่องถุงยาง พวกเขาสามคนแน่นอนว่าเจอผู้หญิงมาไม่น้อย แต่ไม่มีครั้งไหนไม่ป้องกันตัว อย่างไอ้โจเวลาเมา จิตสำนึกมันจะร้องเตือนเรื่องถุงยางก่อนมีอะไรกับผู้หญิงเสมอ แล้วตอนนี้มันก็คงเมาโคตรๆ แล้ว
“เออ กลับก็กลับ ถ้ามีปัญหาเพิ่มอีก มึงอย่ามาโอดให้กูฟังนะ”
เพียวพึมพำ ทิ้งหัวลง
