ก็ว่าถูกบังคับ ข่มขู่และคุกคามความเป็นส่วนตัว แต่ทำไมนะ ความสัมพันธ์ระหว่างกันถึงได้ขยับคืบเคลื่อนรวดเร็วเหลือเกิน วัดจากหัวใจเธอนี่แหละ
ใบบัวคิดอย่างปลงๆ นับแต่คืนนั้นที่ถูกแกล้งจนทำหน้าไม่ถูกในตอนเช้า ทุกคืน โจจะกลับมานอนที่ห้องด้วย วันไหนเขาไม่ได้เล่นดนตรี ไม่มีธุระที่อื่นก็มาเร็วหน่อย บางครั้งก็กลับพร้อมกัน วันไหนเล่นดนตรีจะกลับดึก บางวันมาพร้อมกลิ่นเหล้าหึ่ง และที่ขาดไม่ได้คือกลิ่นบุหรี่ เหมือนจะสูบหนักขึ้นกว่าเดิมอีก ส่วนเรื่องไม้กันหมา เธอลองให้ดามานอนด้วยหนึ่งสัปดาห์ พ่อเจ้าประคุณก็หาได้เดือดร้อนอะไร ถึงเวลานอนก็เอาผ้าไปปูนอนบนพื้นอย่างเรียบร้อย ดูเหมือนจะคุยถูกคอกับดาเสียด้วย สร้างความหมั่นไส้ในความมนุษยสัมพันธ์ดีเพิ่มขึ้นไปอีก เธอไม่ได้บอกให้ดาเลิกมานอนด้วยหรอก น้องคงเห็นว่าไม่มีประโยชน์จึงไม่มานอนด้วยอีก คงเพราะโจไม่ได้ทำตัวคุกคามอะไรมากไปกว่าการจับมือ
และทุกครั้งที่ว่าง เวลา
