เสน่หาสามีมือสอง

พ่อหม้ายศิลา

เสน่หาสามีมือสอง

ตอนที่ 1 พ่อหม้ายศิลา

คำว่าชีวิตคู่ ล้วนมีร้อยแปดเหตุผลที่ไม่สามารถเอ่ยสาธยายเป็นคำพูดได้ การที่สามารถพาคู่ของคุณไปสู่ความสุขในแต่ละวัน แต่ละปีได้ ใช้ชีวิตร่วมกันดูกันฉันสามีภรรยาอย่างเจ้าใจกัน นั่นคือความสำเร็จในชีวิต…

แต่มีบางชีวิตคู่ที่ตกลงใช้ชีวิตแต่กลับล้มลงกลางทางไปไม่ถึงฝั่ง ถ้าใครคนนึงดึงใครอีกคนเข้ามากั้นกลาง ชีวิตคู่กลายเป็นเส้นขนาน ไม่มีวันพบบรรจบกันได้ มันขึ้นอยู่ที่ว่าคนๆนั้นจะยอมเจ็บเพื่อรักษาชีวิตคู่ หรือยอมปล่อยให้ชีวิตคู่จบให้ตัวเองมีราคีในชีวิต หรือที่เรียกกันว่า “ เป็นหม้าย ”

ศิลา ศิลาจักษ์ ศิวะกุล อายุ 36 ปี ผู้ชายมีราคีผ่านการแต่งงาน เป็นพ่อหม้ายหย่าร้างมาร่วม 5 ปี เป็นผู้ชายนิ่งเงียบ สุขุม วางตัวดี ตั้งแต่เลิกรากับอดีตภรรยาไม่เคยมีข่าวคราวพัวพันในเรื่องหญิงใด เรื่องเดียวที่สนใจคืองาน

ในอดีตครอบครัวของศิลาประสบอุบัติเหตุ ศิลาคือเด็กน้อยผู้รอดชีวิตในอุบัติเหตุครั้งนั้น นายจ้างผู้มีพระคุณได้รับเลี้ยงศิลาเป็นบุตรบุญธรรมที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ปัจจุบันคือพ่อผู้มีพระคุณของศิลา ได้ตั้งชื่อเด็กน้อยผู้แข็งแกร่งนี้ว่า “ ศิลา ”

ครอบครัวของนายจ้างไม่มีลูก ศิลาในวัยขวบเศษถูกเลี้ยงดูปูเสื่อดั่งลูกชายแท้ๆ พร้อมเปลี่ยนนามสกุลของศิลาให้เป็นทายาทในตระกูล ศิลาได้ตอบแทนบุญคุณของผู้เป็นพ่อแม่บุญธรรมตั้งใจเรียนและช่วยดูแลงานทุกอย่าง ไม่เคยมีเรื่องหนักใจให้ผู้เป็นพ่อแม่ แม้ในยามเป็นพี่ชาย ไม่ได้ทำให้ศิลารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ แต่กลับตอบแทนช่วยดูน้องชายอย่าง “ พิธาน ” และน้องสาวอย่าง “ พิพิม ” เป็นอย่างดี ทำให้ทั้งสองรักกันดั่งพี่น้องร่วมสายเลือดแท้ๆ

เมื่ออายุเข้าวัย 30 ปี ศิลาได้พบเจอกับ “ รวี ” ลูกสาวเพื่อนของผู้เป็นแม่ ทั้งคู่ได้พูดคุยกันตามคำส่งเสริมเห็นดีเห็นงามของผู้เป็นแม่ ศิลาและรวีอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ ทั้งคู่เห็นเด็กสองคนรักใคร่เข้ากันดีจึงอยากให้เกี่ยวดองกันไว้ แม้ผู้เป็นพ่อจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับในครั้งนี้ก็ตาม แต่ด้วยศิลาไม่อยากขัดความตั้งใจของผู้เป็นแม่จึงได้ตกลงปลงใจแต่งงานกับรวี…

เมื่อรู้ว่าศิลาจะแต่งงาน ผู้เป็นพ่อจึงยกฟาร์มโคนมศิวะกุลให้ศิลาดูแล ศิลาได้ดูแลฟาร์มรับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อ ในช่วงแรกรวีเข้ามาช่วยจัดการดูแลงานในฟาร์ม แต่ทว่ารวีไม่ได้ชอบงานแบบนี้ จึงพูดให้ศิลาจ้างคนงานทำงานแทนเพื่อที่ศิลาจะได้อยู่กับตน แต่ศิลากลับไม่สนใจคำพูดของรวี ทำให้รวีขุ่นเคืองในตัวสามีได้นำเรื่องนี้ไปบอกกับครอบครัวตนเอง ด้วยความรักลูกสาวครอบครัวของรวีได้ให้เงินศิลาเพื่อจบปัญหาเรื่องการจ้างวานคนงานเพิ่ม แต่ศิลาปฏิเสธน้ำใจของครอบครัวรวี ทำให้รวีโกรธและหาเรื่องทะเลาะกับศิลา ที่เอาแต่บ้างานจนลืมตน เอาแต่สนใจฟาร์มจนละเลยเมีย ตนอยากไปเที่ยวโน่นนี่ อยากหาเวลาสวีทเพื่อฮันนีมูนแต่ไม่เคยได้รับความร่วมมือจากศิลาเลยสัดครั้ง

รวีหันหน้าไปพึ่งครอบครัวเพื่อระบายความเย็นชาของศิลา เรื่องสามีภรรยาจึงมีครอบครัวของฝ่ายรวีคอยยุยงเข้าข้างฝ่ายตนเอง ปัญหาในครอบครัวเริ่มบานปลายจากบาดแผลเล็กๆกลายเป็นบาดแผลใหญ่ จนรวีได้ดึงผู้ชายอีกคนมาทำหน้าที่แทนศิลา ชีวิตคู่ของศิลากับรวีจึงต้องจบลง ศิลาจึงกลายเป็นพ่อหม้ายที่ใช้ชีวิตคู่แต่งงานได้เพียง 7 เดือนเศษเท่านั้น

“ เพราะแม่แท้ๆ ทำให้ศิลาต้องพบเจอเรื่องราวแย่ๆเอาผู้หญิงมาทำร้ายจิตใจลูกอย่างนี้ ” ผู้เป็นแม่คอยแต่โทษตัวเองที่ทำให้ศิลาต้องมีราคีกลายเป็นหม้าย

“ ไม่ใช่เพราะแม่หรอกคับ เป็นวิบากกรรมของผมเองคับ ”

“ อย่าถือโทษโกรธแม่เลยนะศิลา ” ผู้เป็นแม่ลูบหัวศิลาด้วยความห่วงใยอย่างรู้สึกผิดที่เลือกผู้หญิงผิดมาเป็นคู่ครองให้ลูก

“ ผมไม่เคยโกรธแม่เลยคับ แม่ไม่ต้องคิดมากนะคับ ”

“ แม่ไม่อยากเห็นลูกเสียใจเลย ” ผู้เป็นแม่อดที่จะสงสารลูกไม่ได้

“ ศิลาแข็งแกร่งดั่งหิน จะเสียใจได้อย่างไร ใช่ไหมศิลา ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น เมื่อทราบว่าศิลาและรวีได้จัดการเรื่องทุกอย่างตัดขาดกันเรียบร้อยทั้งสองฝ่ายแล้ว

“ คับ ”

“ ศิลา ลูกรักรวีรึเปล่าลูก ”

“ ……………. ” คำถามนี้ของผู้เป็นแม่ ทำศิลาชะงักนิ่งชั่วขณะ

“ คุณดูอะไรไม่ออกเลยเหรอ ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น ทำผู้เป็นแม่ต้องหันไปสบตาเพื่อรับถึงความหมาย

“ ต่อไปนี้ ถ้าศิลารักใครชอบใครบอกแม่นะ แม่จะไม่บังคับศิลาอีกแล้ว ” ผู้เป็นแม่เอ่ยออกมา เมื่อรับรู้ถึงความหมายโดยที่ศิลาไม่ต้องเอ่ยถึงความรู้สึกของตัวเอง

“ เป็นหม้ายก็ไม่เสียหายอะไร อะไรที่แล้วก็แล้วกันไป ชีวิตเริ่มใหม่ได้เสมอ ใช่ไหมศิลา ”

“ คับ ”

ศิลารับรู้ถึงความหวังดีของผู้เป็นพ่อแม่ ตนไม่ได้ถือโทษโกรธที่ชีวิตต้องกลายเป็นหม้ายแบบนี้ กลับทำชีวิตให้มีความสุข ดูแลฟาร์มศิวะกุลได้อย่างดีเยี่ยม จนเวลาผ่านไปร่วม 5 ปี ความเก่งงานของศิลาทำให้ทุกคนคิดว่าศิลาคือเจ้าของฟาร์มไฟแรงที่ลืมไปแล้วว่าความจริงศิลาคือพ่อหม้ายต่างหาก…

“ เลยพักเที่ยงแล้ว จะขยันอะไรขนาดนี้คับเนี่ย ”

เสียงของพิธาน ลูกชายแท้ๆในครอบครัวศิวะกุลในวัย 29 ปี หนุ่มหน้าตาดี เข้าสังคม เที่ยวเก่ง ผู้ดูแลมีโรงแรม เข้ามาหาพี่ชายที่เวลานี้ก็บ่ายแล้วแต่ศิลายังคงนั่งทำงานอยู่ในห้อง

“ พี่ศิขยัน ไม่เหมือนพี่ธานหรอก เอาแต่กินเหล้าทุกคืน ” เสียงเจื้อยแจ้วของพิพิม น้องสาววัย 23 ปี นักศึกษาสาวสวยที่เดินเข้ามาด้วยเอ่ยเหน็บพิธาน

“ ยัยพิม อย่ามารู้ดี พี่คนไม่ดื่ม ”

“ สาบาน ” พิพิมรู้ดีถึงนิสัยพี่ชาย

“ ก็ตายฟรีดิ ”

“ ใครเชื่อก็บ้า ถ้าพี่ศิก็ว่าไปอย่าง พี่ธานไม่ได้ครึ่ง ”

“ เค้าเรียกเก่งคนละแบบเว้ย ว่าแต่รู้ได้ไงว่าพี่ไปผับ นี่อย่าบอกนะว่าแกก็เที่ยวทุกคืนด้วย ”

“ เรื่องอะไรจะบอก ”

“ ยัยพิม ”

“ หยุดทะเลาะกันได้แล้ว ” ศิลาต้องห้ามปรามพิธานกับพิพิมที่จะเป็นคู่ปรับทะเลาะกันตลอด

“ มีอะไรรึเปล่า ถึงมาหาพี่ ”

“ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะพี่ ให้ผม พี่ พิมเข้าไปหาทุกคนเลย ไม่รู้มีเรื่องอะไรรึเปล่าถึงต้องเรียกให้เข้าไปหาแบบนี้ ”

“ ไม่รู้เกี่ยวกันรึเปล่า พ่อไปหาปู่มา ปู่ไม่สบายหนัก กลับมาพ่อก็มีสีหน้าไม่ดีเลย ”

ผู้เป็นพ่อของพ่อหรือปู่ของทุกคนอยู่ที่ทางภาคตะวันออก ทุกปีผู้เป็นลูกหลานจะรวมตัวเข้าไปหาในวันรวมญาติ คำพูดของพิพิมทำให้ศิลาและพิธานมองหน้ากัน ผู้เป็นพ่อมีเรื่องอะไรก็จะสั่งหรือบอกกล่าวเลยไม่ได้เรียกตัวให้เข้าไปพบทุกคนแบบนี้

บนโต๊ะอาหารค่ำที่ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ผู้เป็นพ่อเป็นจุดสนใจของทุกคนที่มีสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ทานอาหารน้อยจนสังเกตได้ แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยซักถามอะไรออกมา มีแต่สายตาที่สื่อสายพูดคุยกัน

ห้องรับแขกคือศูนย์รวมของทุกคนหลังจากรับประทานอาหารค่ำเสร็จ ผู้เป็นพ่อเรียกลูกทุกคนให้เข้ามาสื่อถึงที่ต้องมีเรื่องราวไม่สบายใจต้องบอกกล่าว

“ คุณพ่ออาการเป็นยังไงบ้างเหรอคะคุณ ” ผู้เป็นแม่เลือกเป็นคนเอ่ยถามผู้เป็นพ่อขึ้น เพื่อสยบความเงียบ

“ อาการคนแก่ ไม่มีดีขึ้นมีแต่เป็นไปตามกาลเวลานั่นแหละ ”

“ พ่อไม่สบายใจเรื่องปู่เหรอคับ ” ศิลาเอ่ยถามจุดประสงค์ที่ทุกคนอยากรู้ ทำผู้เป็นพ่อชะงักมองหน้าศิลา

“ ปู่อยากให้พ่อทำตามคำสัญญา ”

“ สัญญา? สัญญาอะไรเหรอคับพ่อ ” พิธานตกใจรีบเอ่ยถามผู้เป็นพ่อทันที

“ สัญญาให้หลานแต่งงาน ”

“ แต่งงาน!! ” ทุกคนถึงกับอุทานเอ่ยเสียงดังออกมาเสียงดัง ต่างมองหน้ากันเมื่อรับรู้ถึงสัญญาของปู่

“ ปู่ไม่สบายที่ไม่ได้ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อน ที่จะให้หลานสาวและหลานชายปู่แค่งงานกัน ปู่ขอให้พอจัดการเรื่องสัญญานี้ ”

“ ทำไมต้องพ่อล่ะคะ ปู่มีลูกตั้งหลายคน ทำไมต้องมาตกที่หลานอย่างพวกเราล่ะคะ ” พิพิมเริ่มคัดค้านออกความเห็น

“ นั่นนะสิคับ หลานปู่ก็มีตั้งเยอะแยะ ” พิธานรีบเอ่ยเสริม

“ ปู่รอพูดกับพ่อแค่คนเดียว ปู่อยากตายตาหลับ ”

ประโยคนี้ของผู้เป็นพ่อ ทำทุกคนกระอักพูดไม่ออก ความเงียบจึงเข้าปกคลุมอีกครั้ง

“ งั้น…คำสัญญาของปู่ ก็ต้องตกมาที่พี่ธานน่ะสิคะ ”

“ ผมไม่แต่งนะ หน้าตาหลานเพื่อนปู่เป็นยังไงก็ไม่รู้ ผมไม่รักผมไม่ชอบ ไม่แต่งงานหรอก ” พิธานรีบเอ่ยขึ้นมาทันที

“ เพราะเรื่องนี้คุณถึงไม่สบายใจเหรอคะ ” ผู้เป็นแม่จับมือผู้เป็นพ่ออย่างห่วงใย สายตาของผู้เป็นพ่อมีความรักที่มีต่อปู่และความรักที่มีต่อลูกๆ

“ พ่อไม่อยากบังคับจิตใจใคร พ่อไม่อยากให้ลูกๆทุกข์ใจ พ่อจะเข้าไปพูดกับปู่ให้ท่านเข้าใจ ”

“ ผมแต่งเองคับ ”

“ ศิลา / พี่ศิ ” ผู้เป็นแม่ น้องชายและน้องสาวต่างเอ่ยขานชื่อศิลา เมื่อได้ยินศิลาเอ่ยประโยคนี้ออกมา

“ ศิลา ลูกพูดอะไรออกมา ” ผู้เป็นแม่ถึงกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง

“ พ่ออย่าเข้าไปบอกปัดปู่เลยคับ ปู่ท่านแก่มากแล้ว ผมจะทำตามคำสัญญาของปู่เองคับ ”

“ ไม่นะศิลา แม่ไม่ยอม แม่ทำผิดกับลูกมาครั้งนึงแล้ว แม่ไม่ยอมให้ลูกต้องทุกข์ใจกับผู้หญิงที่ลูกไม่ได้รักอีก ” ผู้เป็นแม่เอ่ยเสียงแข็งคัดค้านในในความประสงค์ใจของศิลา

“ พ่อกับแม่คือผู้มีพระคุณของผม พ่อกับแม่ให้ความสุข ให้ชีวิตนี้กับผม ให้ผมได้ตอบแทนพระคุณในสิ่งเล็กน้อยๆนี้เถอะนะคับ ไม่ว่าข้างหน้าจะทุกข์จะสุขผมไม่เคยเสียใจเลย ถ้าผมได้ทำให้พ่อแม่ ”

“ ศิลา… ” ผู้เป็นแม่น้ำตาปริ่มไหลนองแก้ม พิธานและพิพิมโผเข้ากอดศิลาด้วยความรัก ซาบซึ้งใจในสิ่งที่ศิลาเอ่ยออกมา

“ ศิลาไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอก ”

ผู้เป็นพ่อที่รักและห่วงใยศิลา เอ่ยด้วยความรักที่ศิลาสำนึกบุญคุณอยู่เสมอ แต่ศิลาได้ก้มลงกราบผู้เป็นพ่อแทบเท้า ทำทุกคนตกใจในสิ่งที่ศิลาทำ

“ พ่อรักปู่ ผมก็รักพ่อคับ ” ผู้เป็นพ่อน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะลูบหัวศิลาเบาๆ

“ คนอย่างลูก ต้องพบเจอกับความสุข บุญจะปกปักรักษาให้ลูกเจอแต่ความสุข ”

ศิลาได้ตกลงขอเป็นคนแต่งงานกับหลานสาวเพื่อนของปู่ที่เคยสัญญากันไว้เองแทนพิธานที่เป็นหลานแท้ๆ ผู้เป็นพ่อซาบซึ้งใจในการเสียสละของศิลา ได้ยื่นข้อเสนอขอให้ว่าที่สะใภ้เข้ามาอยู่ในบ้านศิวะกุลเพื่อได้ศึกษาดูใจก่อนการแต่งงาน เพื่อจะได้เห็นทุกสิ่งอย่างในสายตา ทางฝ่ายว่าที่สะใภ้ก็ตกลงปลงใจจะส่งสะใภ้มาอีกใน 3 วันข้างหน้า ครอบครัวของศิลาจึงได้ทำการต้อนรับเป็นอย่างดี…

…………….. ?………………

?อ่านจบแล้ว อย่าลืมกดเข้าชั้น เพื่อจะไม่พลาดความสนุกในตอนต่อไปนะคะ

อ่านจบแล้วขอหัวใจแทน❤️ดวงน้อยๆ กับคอมเมนต์แทน❤️ดวงโตๆ ให้กับไรท์คนนี้ด้วยน๊า อยากอ่านคอมเมนท์ให้หัวใจฟู่ฟ่องละอองฟิ่วมากค่ะ

หัวใจ + คอมเมนต์ = ❤️❤️

ฝากนิยายของไรท์ด้วยนะคะ ไรท์แต่งออกมาที่มีทั้งความกดดัน ความเครียดและน้ำตา แต่รักในการแต่งนิยาย ไรท์เลยแต่งออกมาให้นักอ่านได้อ่าน ไรท์จะมีนิยายใหม่ๆสดๆเด็ดๆมาเสิร์ฟทุกเดือนเลย ฝากติดตามกันน๊า โอมเพี้ยง!!! อ้อนให้รักให้หลงแล้วนะคะเนี่ย อ้อนๆๆนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ

♥️ไรท์ วิยดา♥️