Rrrrrrrrrr.. Rrrrrrrrr..
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาตอนหกโมงเช้าปลุกให้มาเฟียหนุ่มลืมตาตื่นขึ่นมา สายตาคมเข้มมองจ้องร่างบางที่ขยับตัวขยุกขยิกในอ้อมแขน เธอค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมามองดูเขาอย่างงัวเงียพลางหยัดตัวลุกขึ้นนั่งตามชายหนุ่ม ทั้งคู่มองสบสายตากันอยู่ครู่หนึ่งโดยปราศจากคำพูดใดใด แม็กเครย์เป็นฝ่ายขยับตัวลุกออกจากเตียงและเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดูเมื่อเห็นเป็นชื่อของพีเคก็กดรับสายทันที
“ ว่าไง? ”
“ เอ่อ..เมื่อคืนหลังจากมึงกลับไปได้สักพักใหญ่ๆ มีคนกลุ่มหนึ่งพร้อมอาวุธครบมือขับรถมาที่เอ็มมาริออน พวกมันยิงถล่มรถของพวกกูและรถของพวกลูกค้าที่จอดในลานจอดรถ โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร ดูจากที่มันทำคงตั้งใจขู่มากกว่า กูจะโทรหามึงตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่ไอ้สองคนนั่นมันไม่ให้โทร มันบอกให้รอพรุ่งนี้เช้าก่อน เอ่อ..แล้วโกดังเก็บสินค้าที่ท่าเรือก็เพิ่งถูกลอบวางเพลิงเมื่อตอนเช้ามืดนี้เอง
