เช้าวันใหม่
เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ดังแผดเสียงขึ้นรัวๆ จนร่างบางที่นอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มรีบปรือตาขึ้นมามองโทรศัพท์ที่วางอยู่ใกล้ๆ เธอเอื้อมมือออกไปหยิบมันขึ้นมากดปิดเสียง สายตามองดูข้อความหลายข้อความที่ส่งมาในเครื่องตั้งแต่เมื่อคืน
Baifern : เจอรามแล้วนะ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล
Chertame : อาการพี่รามเป็นยังไงบ้างคะ อยู่โรงพยาบาลไหนคะ
ฉันรอพี่เฟิร์นส่งข้อความมาอยู่นานแต่เธอก็ยังไม่ได้เปิดอ่าน ดูจากเวลาที่เธอส่งข้อความมาก็คงเป็นช่วงที่ฉันหลับไปแล้ว เวลานี้แค่ฉันรู้ว่าพี่รามปลอดภัยก็ดีใจมากแล้ว ฉันรีบลุกออกจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนเพราะวันนี้มีเรียนตั้งแต่เช้า
หลังจากหมดคาบเรียนช่วงบ่ายฉันก็รีบเก็บเอกสารต่างๆ ลงในกระเป๋าสะพายและก็รีบเตรียมตัวไปโรงพยาบาลที่พี่รามนอนรักษาตัวอยู่ ถึงพี่เฟิร์นจะไลน์มาบอกว่าพี่รามปลอดภัยดีแต่ฉันก็อยากไปเห็นกับตาตัวเอง อย่างน้อยๆ ตัวฉันก็จะได้สบาย
