มหาวิทยาลัย..
เฌอแตมนั่งมองดูอาจารย์ที่กำลังบรรยายในเรื่องการบริหารและการจัดการตลาดอยู่หน้าห้องด้วยสายตาเหม่อลอย เนื้อหาแทบทั้งหมดที่อาจารย์พูดตลอดสามชั่วโมงนั้นไม่ได้เข้าไปในสมองเธอเลย เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ขณะเหลือบดูเวลาที่ใกล้จะหมดคาบเรียนเต็มที
เพียงขวัญนั่งมองท่าทางลุกลี้ลุกลนของเฌอแตมด้วยความแปลกใจ วันนี้ทั้งวันเพื่อนของเธอถอนหายใจออกมาทุกๆ สิบนาทีเลยก็ว่าได้แถมดูเงียบๆ ไม่ค่อยพูดอะไรซึ่งผิดปกติไปจากทุกวันจนสังเกตเห็นได้ชัด เธอนั่งจ้องใบหน้าที่ดูซีดๆ ของเฌอแตมด้วยสายตาเป็นห่วง
“เฌอ..จะไปทำงานแล้วเหรอ ที่ผับของเจ้ปารีส?”
“อืม”
“หน้าตาแกยังดูซีดๆ อยู่เลย ไหวแน่นะ”
“ไหวดิ ฉันหายดีแล้วอะแก ไปก่อนนะ” เธอหันมาฉีกยิ้มหวานให้เพียงขวัญก่อนจะเก็บของชิ้นสุดท้ายลงในกระเป๋าสะพายข้างของตัวเอง
“เออๆ ไปดีมาดี” เพียงขวัญพยักหน้าตอบและพูดตามหลังเพื่อนสาวที่หันกลับมาโบกไม้โบกมือให้ก่อน
