ผมพาสโนว์กลับบ้านด้วยความทุลักทุเล กลัวเธอจะหายตัวอย่างไร้ร่องรอย ต้องพยายามมองตลอดเวลาที่ขับรถ โชคที่เธอเมาจนหายตัวไปไหนไม่ได้ ไม่งั้นคงต้องตามหา ซึ่งผมก็ไม่รู้จะตามเธอได้ที่ไหนเหมือนกัน
"สโนว์เข้าบ้านกัน ถึงบ้านแล้ว" ผมหันไปเรียกสโนว์ เมื่อจอดรถเสร็จ
"อืม ถึงแล้วเหรอ นายพาฉันไปที่ห้องหน่อยสิ ฉันหายตัวไม่ได้ มันเบลอ" ฉันจำไม่ได้ว่านายธีร์ลากฉันกลับได้งัย ไม่คิดว่าตัวเองจะเมา ฉันเป็นผีจริงๆใช่ไหม นายธีร์พาฉันมาส่งที่ห้อง
"สโนว์เธอเข้าห้องไปได้แล้ว คราวหลังถ้ารู้ว่าเมา แล้วลืมวิธีหายตัวจะเลิกพาไปไหนด้วยแล้ว" บ่นไม่เลิกนายธีร์ ผีเซ็ง
"ตอนเช้านายให้คนทำซุปแก้แฮงค์ให้ฉันหน่อยสิ"
"สโนว์เธอเป็นผีที่เป็นภาระฉันจริงๆ" บ่นเสร็จก็ปิดประตูห้องให้ฉันแล้วเดินออกไป
"ซุปของเธอกินเข้าไป วันนี้เราควรเริ่มเขยิบได้แล้ว มีการเคลื่อนไหวบางอย่าง" ฉันเข้าใจได้ทันทีว่าเรื่องอะไร
"ทางฉันก็มีความเคลื่อนของผ
