ตอนที่ 8

2603 คำ

8 “กรี๊ด! เอาบะหมี่เย็นตาโฟค่า ฉันขอบะหมี่เย็นตาโฟเพิ่มอีกชาม” “ส่วนฉันขอเป็นเกี๊ยวค่ะ แล้วก็บะหมี่พิเศษนะคะ” เสียงเอะอะโวยวายอะไรแต่เช้านะ -*- ทั้งที่วันนี้เป็นวันเสาร์แท้ๆ ปกติวันเสาร์ร้านฉันปิดนี่นา แล้วทำไมฉันถึงได้ยินเสียงเหมือนมีคนสั่งบะหมี่นะ -*- “เฮ้ย! อย่ามาเกะกะขวางทางสิวะ ตรงนี้มันหน้าที่ของฉันนะโว้ย!” “แกนั่นแหละเกะกะขวางทาง ไปไกลๆ เลยไป๊!” “O_O!” ฉันเบิกตาโพลงขึ้นอย่างตกใจ และภาวนาขอให้ไม่ใช่อย่างที่คิด เสียงผู้ชายทะเลาะกันเหมือนจะฆ่ากันให้ตายคามือแบบนี้มัน...คุ้นๆ แฮะ “คะ...คงไม่ใช่หรอกมั้ง” ฉันบอกกับตัวเอง บางทีอาจจะเป็นเสียงลูกค้าที่มากินบะหมี่ก็ได้ ตะ...แต่วันนี้ร้านปิดนี่นา หรือแม่นึกขยันอยากเปิดร้านวันนี้อีกวัน? “ก็บอกว่าให้หลบไปไงเล่า! ลูกน้องไอ้ทาเฟลอย่างแกจะทำอะไรเป็น!” “ลูกน้องไอ้ฟอลคอนอย่างแกต่างหากที่ทำอะไรไม่เป็น!” “พูดแบบนี้จะหาเรื่องกันหรือ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม