สิบปีก่อน
‘ในที่สุดก็เป็นอิสระจากวิชาต่าง ๆ ซะที...ไปไหนกันดีอะ’ เสียงของเด็กสาวในชุดนักเรียนระดับมัธยมปลายที่กำลังเดินนำหน้าถูกส่งมาให้ก่อนที่เธอคนนั้นจะหันกลับมามองเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามหลังมา
ณรชญาในวัยสิบเจ็ดปีหมาด ๆ มองท่าทีกระฉับกระเฉงแตกต่างกับตอนที่อยู่ในห้องเรียนของเพื่อนสนิทอย่างวาณิศาหรือว่านแล้วก็ต้องส่ายหน้าพรืด ’ตอนเรียนถ้าคึกแบบนี้ คุณครูลดาจะต้องรักแกแน่ ๆ ว่าน’
‘นั่นสิ ตอนเรียนล่ะทำหน้าซังกะตาย’ มธุราที่เดินมาพร้อมกับณรชญาเอ่ยเสริมออกไป แต่ก็ถูกสวนกลับมาอย่างรวดเร็ว
‘แหม่ อย่างกับว่าแกคึกคักนักแหละยัยมิ้น ก็ซังกะตายเหมือน ๆ กันอะแหละ’
‘เออ นั่นสิ แกก็พอ ๆ กับยัยว่านนั่นแหละมิ้น’ ณรชญาพูดแล้วก็หัวเราะเบา ๆ ขบขันเพื่อนสาวทั้งสองคน วาณิตาเป็นยัยสาวจอมแก่นเกลียดการเรียน ส่วนมธุราแม้จะชอบจิกกัดวาณิตาแต่ก็ไม่ชอบการเรียนเช่นเดียวกัน มันก็เข้าทำนอง...ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองน
