บทที่10 กุนยุงตัวที
“แล้วนี่คุณลุงเขายกโทษให้หรือยังคะ” สอนเด็ก ๆ ว่าไม่ควรแกล้งทำแล้ว ก็ต้องสนใจเรื่องคำขอโทษเช่นกัน คุณตาวัยใกล้เกษียณสอบถามหลานสาวในทันทีที่นึกได้ แต่ยัยหนูกลับไม่ได้ตอบกลับในทันที
หนูแฝดกลับมาจ้องมองคุณลุงตัวใหญ่สุดหล่ออีกครั้งแล้วถามออกไปพร้อมกันในทันที “กุนยุงยกโทษให้ยี่หวากับยาหยีม้ายคร่า”
ท่าทีนี้ทำให้ธารณ์ธรรศโกรธไม่ลง จริง ๆ เขาก็ไม่ได้ถือสาหาความแต่แรกอยู่แล้ว ชายหนุ่มย่อตัวลงอีกครั้งก่อนจะพูดกับหนูน้อยที่ตอนนี้เขาพอจะรู้ชื่อแล้ว “ลุงไม่โกรธครับ แล้วก็จะไม่ดุด้วย...ชื่อยี่หวากับยาหยีเหรอ”
“ช่าย ยาหยีจื่อยาหยี”
“ฉ่วนยี่หวาเป็นปี้ของยาหยีจื่อยี่หวา”
“ชื่อเพราะมากเลยน้องยี่หวา น้องยาหยี” ไม่รู้ว่าคำว่าน่าเอ็นดูในหัวเขาตอนนี้มีกี่หมื่นกี่แสนคำ ทว่าธารณ์ธรรศบอกได้เลยว่ามากกว่าจำนวนคำว่าน่าเอ็นดูที่เขามีให้เจ้าหนูหมื่นไมล์กับยัยหนูมารีนมากโข ชายหนุ่มยื่นมือไปบีบ
