บ้านสิริพิพัฒน์วันนี้ต่างไปจากทุก ๆ วันเพราะมีธารณ์ธรรศและธารณ์ธาราแต่คุณนายธารทิพย์ก็ยังคงทำเหมือนกับทุก ๆ วันก็คือการทำความสุขเล็ก ๆ ของตน
ความสุขของคนอายุห้าสิบกว่า ๆ อย่างเธอก็คือการได้ทำอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับคนอื่นและสิ่งที่เธอชอบและมีความสุขที่ได้ทำก็คือการทำขนม แต่ถ้าทำแล้วไม่มีใครกินก็คงเสียดายแย่จึงได้ทำไปขายที่หอพักในช่วงที่คนในหอพักกลับจากทำงาน ความจริงเธอคิดจะแจกจ่ายด้วยซ้ำแต่คนในหอพักต่างก็เกรงใจจนขอให้เธอช่วยตั้งราคาแทนที่จะแจกจ่ายฟรีและนำไปขายในทุก ๆ วัน
วันนี้ก็เหมือนทุกวัน คุณนายธารทิพย์หายเข้าไปในครัวอีกเช่นเคยจะต่างไปจากทุกวันก็ตรงที่วันนี้มีลูก ๆ อยู่ด้วย ธารณ์ธาราไม่ได้ชื่นชอบการทำอาหารและขนมเหมือนกับผู้เป็นแม่ และหากให้พูดตามความจริงแล้ว เธอทำไม่เป็นเลยสักอย่าง และผู้เป็นแม่ก็ไม่ได้เคี่ยวเข็ญให้เธอต้องทำได้ และไม่ได้กำหนดว่าเธอต้องเป็นแม่บ้านเม่เรือน
แต่ถึงอย่างน
