บทที่6 กำลังใจของแม่(1/2)
1411 คำ
บทที่6 กำลังใจของแม่
‘ณิช’ น้ำเสียงของวีรพลดังขึ้นทำให้คนเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้องต้องหันไปมอง ชายหนุ่มถอนใจหนัก ๆ ก่อนจะสอบถาม ‘ณิชจะเอายังไง พี่ว่า...’
‘ณิชจะเก็บเขาไว้ค่ะ’ หญิงสาวตอบกลับโดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบ เธอรู้ว่าวีรพลคิดอะไรอยู่ หญิงสาวส่ายหน้าพร้อมกับวางมือลงบนหน้าท้องแบนราบที่ยังดูอย่างไรก็ไม่ออกว่ากำลังมีใครอีกคนค่อย ๆ เติบโตอยู่
ตอนนี้เจ้าตัวเล็กยังเป็นแค่ก้อนวุ้นเท่านั้นแต่เธอก็ไม่กล้าจะทำร้ายลูกจริง ๆ เจ้าวุ้นไม่ได้ผิดอะไร แล้วมีเหตุผลอะไรให้เธอต้องเอาออก
‘ณิชทำร้ายเขาไม่ลง อีกอย่างเขาไม่ได้ผิดอะไรด้วย’
‘‘งั้นให้พี่เป็น...’
‘ไม่ค่ะ’ ก่อนที่วีรพลจะได้พูดอะไรต่อหญิงสาวก็ขัดเขาอีกครั้ง ก่อนจะพยักพเยิดให้หันไปมองมธุราที่กำลังหยิบมะม่วงดองที่ซื้อมาให้เธอกินอย่างเมามันอยู่ ‘ไปดูแลลูกตัวเองเลย มิ้นก็ท้องอยู่นี่ค่ะ เรื่องอะไรมายุ่งกับลูกคนอื่นล่ะ’
มธุราแทบจะสำลักมะม่วงเมื่อเพื่อนพูดความลับของตัวเองที่วีรพลยังไม่รู้ เธอท้องจริง ๆ แต่ไม่ได้ทะลุยาคุมแบบเพื่อนหรอก มันเป็นเรื่องหลังจากตอนนั้นต่างหากแต่เธอไม่คิดจะบอกพ่อของลูก หญิงสาวเกิดอาการทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาทันทีจนต้องรีบคว้ากระเป๋า ‘กะ กลับละนะ’
‘เดี๋ยว มิ้น มิ้น’ วีรพลแทบไม่สนใจน้องสาวต่างสายเลือดแล้วเขารีบตามหญิงสาวไปในทันที ณรชญาไม่รั้งใครไว้ หญิงสาวระบายยิ้มก่อนจะเหลือบไปเห็นป้าธารทิพย์ที่กำลังถือปิ่นโตเข้ามาทางประตูด้านหลัง
‘ป้าทิพย์ มาค่ะณิชช่วยถือ’
‘ไม่ต้องเลย กำลังท้องกำลังไส้ อย่าทำอะไรเกินตัวรู้มั้ย’ คุณป้าเจ้าของบ้านเช่าผู้ใจดีพูดแล้วก็เป็นฝ่ายประคองคนท้องอ่อน ๆ ไปนั่ง ‘ต่อไปนี้อย่าลืมนะว่าไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว จะเดินเหินอะไรก็ต้องระวัง ต้องการอะไร โทรหาป้า หรือถ้าป้าช่วยไม่ได้ เดี๋ยวป้าโทรหาลุงให้มาช่วย’
‘ป้าทิพย์ดีกับณิชมากเลย ขอบคุณนะคะ’ หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะน้ำตาซึม ตั้งแต่มาอยู่บ้านหลังนี้และมีป้าธารทิพย์กับลุงทวีเป็นเพื่อนบ้าน ท่านทั้งสองก็ดีกับเธอมาก ๆ ราวกับเธอเป็นลูกคนหนึ่งด้วยซ้ำ ยิ่งตอนที่ท่านทักว่าอาการของเธอเหมือนคนท้อง และมั่นใจว่าเธอท้องจริง ๆ ก็ยิ่งดูแลเธอเป็นอย่างดี
เธออดน้ำตาซึมด้วยความยินดีไม่ได้จริง ๆ หลายปีมานี้ ผู้ใหญ่ที่ใจดีกับเธอ ทำให้เธอคิดถึงวันวานที่พ่อแม่คอยดูแลอย่างเอาใจใส่ได้มีแค่ทั้งสองท่านเท่านั้น ช่างโชคดีจริง ๆ ที่ได้มาเจอกัน
ธารทิพย์ระบายยิ้มเป็นการรับคำขอบคุณก่อนจะสอบถาม อันเนื่องมาจากเห็นชายหนุ่มที่มักแวะมาหาหญิงสาวออกไปหลังไว ๆ ‘แล้วนี่ตกลงกับพ่อของตัวเล็กแล้วเหรอ เขาว่ายังไง เมียท้องไส้แบบนี้ทำไมไม่อยู่ดูแล’
ณรชญาจะยิ้มแหยก็ยิ้มไม่ออก หญิงสาวถอนใจเบา ๆ ก่อนจะแก้ไขความเข้าใจผิด ‘ไม่ใช่นะคะ พี่วีเป็นเพื่อนของณิชค่ะ ไม่ใช่พ่อของเจ้าตัวเล็ก’
‘แล้ว...’
ตาคู่นั้นของป้าธารทิพย์เต็มไปด้วยความสงสัย ณรชญารู้ดีว่าหากไม่พูดให้ชัดเจน อีกฝ่ายก็คงจะต้องเก็บความสงสัยไว้อย่างแน่นอน และท่านก็คงไม่กล้าสอบถาม หรือแสดงความอยากรู้ออกมา
ป้าธารทิพย์เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง ถ้าเธอไม่พูดอะไรจริง ๆ ท่านก็คงไม่ถาม และไม่คิดเซ้าซี้ แต่หญิงสาวก็ไม่อยากปิดบังกับคนที่เธอมองเป็นแม่คนนึงไปแล้ว หญิงสาวถอนใจเบา ๆ ก่อนจะบอกเล่าออกไป ‘คือ...เรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ’
ได้ฟังเรื่องราวของหญิงสาวธารทิพย์ก็ต้องถอนใจหนัก ๆ รู้สึกเห็นใจในโชคชะตาของหญิงสาวเป็นอย่างมากจนต้องยื่นมือไปลูบไหล่เป็นการปลอบใจ ‘โชคชะตานี่มันยังไง ถึงได้ซ้ำเติมผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้ ไม่เป็นไรนะ ถือว่ายังโชคดีที่หนูไม่ได้เสียท่าเพื่อนกับเสี่ยลามกนั่น’
‘ค่ะ ณิชก็คิดว่าอย่างนั้น’ ณรชญาคิดมาตลอดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเธอไม่ได้โชคร้ายจนเกินไป โชคดีที่เธอไม่เสียท่าเสี่ยคนนั้น และเธอไม่ได้มองว่าการเจอกับผู้ชายคนนั้นเป็นเรื่องแย่ ๆ กลับกัน เธอขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ได้เจอเขาอยู่ตลอด...ถ้าไม่ได้เจอคนคนนั้น ก็ไม่รู้ว่าเธอจะไปเจอคนดีหรือไม่ดี และจะเกิดอะไรขึ้น
แม้ว่าจะมีผลพวงจากคืนนั้นมาอยู่ในท้องเธอก็เถอะ...แค่ไม่เสียท่าให้คนไม่ดีก็ดีมากแล้ว
‘แล้ว...หนูจะเก็บเด็กไว้หรือเปล่า’ ปล่อยให้หญิงสาวเงียบคิดไม่นานคนได้ฟังเรื่องราวของคนรุ่นลูกก็สอบถามขึ้นด้วยความห่วงใย แม้จะเห็นใจและรู้ว่าเด็กในท้องของหญิงสาวอาจจะสร้างความลำบากให้กับหญิงสาวได้แต่ไม่รู้ทำไม ลึก ๆ เธอกลับปรารถนาให้ณรชญาเก็บเด็กไว้
ณรชญายื่นมือไปลูบหน้าท้องที่ยังแบนราบอีกครั้วก่อนจะเอ่ยบอก ‘ค่ะ ณิชทำร้ายเขาไม่ลง’
‘ดีแล้วลูก ลูกน่ะเป็นของขวัญพิเศษจากสวรรค์ ไม่ใช่ใครก็มีได้ บางคนพยายามแทบตายก็ไม่มี เรามีแล้วก็ควรรักษาไว้’ ธารทิพย์พูดปลอบใจก่อนจะยื่นมือมาจับมือเล็กเอาไว้ทั้งสองข้าง ‘งั้นต่อไปป้ากับลุงช่วยเลี้ยงนะ ป้าน่ะอยากมีหลานมานานแล้ว แต่ลูกป้าแต่ละคนสนใจแต่งานกับงาน ไม่คิดมีครอบครัวสักคน ป้าน่ะถูกชะตาหนูตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว ถ้าหนูไม่ติดอะไร มาเป็นลูกป้านะ’
‘ณิชก็ถูกชะตากับป้าทิพย์เหมือนกัน งั้น…ณิชขอเรียกว่าแม่ทิพย์นะคะ ขอบคุณค่ะแม่ทิพย์ ณิชรู้สึกโชคดีมากเลยที่ได้รู้จักกับแม่ทิพย์’
‘แม่ก็รู้สึกว่าหนูเข้ามาเติมเต็มชีวิตเหงา ๆ ของแม่เหมือนกัน ต่อไปเราจะดูแลกันนะ’ ธารทิพย์พูดแล้วก็อ้าแขนรับหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด ณรชญากอดแม่คนที่สองเอาไว้แน่น ไม่รู้ทำไมแต่หญิงสาวรับรู้ได้เลยว่าจากนี้เธอจะไม่ต้องเผชิญกับเรื่องร้ายตามลำพังอีกแล้ว และในวันที่เธอเหนื่อย ก็มีคนให้เธอโอบกอดแล้ว
ปัจจุบัน
หลังจากที่แม่ทิพย์รับเธอเป็นลูก ชีวิตของณรชญาก็เปลี่ยนไป ทั้งธารทิพย์และผู้กำกับทวีสามีดีกับเธอมาก เหมือนกับเธอเป็นลูกในไส้คนนึง พวกท่านคอยดูแลเธอเสมอ ซ้ำยังเอ็นดูเด็ก ๆ ราวกับหลานแท้ ๆ มาโดยตลอด มาถึงวันนี้ก็หลงหลาน ๆ มาก ๆ
แน่นอนว่าเธอเองก็หลงเด็ก ๆ เช่นกัน เพราะยัยหนูยี่หวาและยัยหนูยาหยีน่ารักน่าชังซะเหลือเกิน
ในตอนนั้นเธอคิดแค่ว่าไม่กล้าทำร้ายลูกในท้องจึงไม่คิดจะไปทำแท้ง ส่วนในตอนนี้ทุกครั้งที่มองหน้าลูกเธอก็คิดในทุกครั้งว่าโชคดีแล้วที่เธอไม่ทำร้ายลูก เพราะเจ้าตัวเล็กไม่ได้มีแค่หนึ่ง แต่มีถึงสอง
ถ้าตอนนั้นเธอเห็นแก่ตัวเลือกอนาคตตัวเอง วันนี้ก็คงไม่มีกำลังใจที่ชื่อว่าน้องยี่หวาและน้องยาหยีที่ทำให้ชีวิตที่ไม่ได้สดใสของเธอไม่หมองหม่นจนเกินไป
สองชีวิตที่เกิดมาได้เติมเต็มความสุขที่เธอขาดหายไปนานได้อย่างดี ไม่มีวันไหนที่เธอไม่มีความสุขเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของเด็ก ๆ
ถ้าเขาคนนั้นได้รู้สึกแบบเดียวกับเธอก็คงจะดีสินะ
- ผู้เขียน
