ที่ทำงานของฉันก็เป็นเหมือนเดิม แต่เพราะอะไรที่เหมือนเดิมทำให้ฉันได้เงินที่เยอะพอจะเอาไปใช้จ่ายในชีวิตประจำและช่วยพี่เอ็มในการผ่อนบ้าน ผ่อนรถหรืออะไรจิปาถะที่รายจ่ายมันท่วมหัว ฉันถือถาดที่มีแก้วและเหล้าไปเสิร์ฟให้กับคนที่ฉันอยากจะเจอเขากำลังนั่งฉีกยิ้มกว้างให้ราวกับไม่รู้เรื่องอะไร
“นายว่างไหมเชน?”
“ครับ” เลิกคิ้วขึ้นขณะกำลังเทเหล้าลงแก้ว “ว่างครับ”
“เลิกงาน ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“แอลทำหน้าแบบนี้ ผมไม่สบายใจกับเรื่องที่จะคุยเลยนะครับ” ราเชนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่เห็นสีหน้าของฉัน อันที่จริงฉันแค่อยากรู้ความจริงที่ว่าทำไมเขากับรามถึงไม่ถูกกัน ไม่ใช่ว่าเพราะเขาทำให้ฉันกับรามต้องมีปัญหากันหรอกนะ ต่อให้ไม่มีราเชนเข้ามา ฉันกับรามเราก็มีปัญหากันเสมอล่ะ
เลิกงานเรียบร้อยฉันก็เดินออกจากบาร์กึ่งเปิด มองคนตัวสูงที่ยืนพิงรถหรูพลางสูบบุหรี่รออยู่ ซึ่งอันที่จริงฉันคิดว่าเขาอาจจะไม่รอด้วยซ้ำ เ
