Raam-magian :: TALK
แสงสว่างจากหน้าต่างที่ถูกผ้าม่านเปิดไว้นิดหน่อยเรียกดวงตาของผมให้ค่อยๆ ลืมขึ้น หลังจากที่นอนเต็มอิ่มข้ามวันมา ถอนหายใจก่อนจะควานหามือถือเปิดดูก็พบว่าเป็นข้อความหลายข้อความที่ผมใช้สายตาไล่อ่านที่ละข้อความ
litian : รับสายกูดิ! มึงตายคาห้องแล้วเหรอวะไอ้ราม
forfai : ไอ้เทียนจะแดกหัวกูอยู่แล้วนะ มึงปวดหัวหายยัง?
P’zack : มึงโอเคปะวะ
แต่ละข้อความทำให้ผมทิ้งมือถืออย่างไม่ไยดี ลุกขึ้นนั่งและเดินเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายอาการปวดหัวก็หายดีแล้ว ผมจึงออกมาจากห้องขมวดคิ้วทันทีเมื่อบนโต๊ะมีจานอาหารวางเอาไว้ ซึ่งแอลเป็นคนทำและพอผไม่ได้กินมันก็เลยบูดจนส่งกลิ่นทำให้ผมยกมือปิดจมูกตัวเอง
ออด ออด~
เสียงรัวกริ่งหน้าห้องทำให้ผมเดินไปส่องที่ตาแมวก็ได้เห็นสีหน้าของคนที่เป็นห่วงผมอย่างหนักถึงกับมาหาที่คอนโด จึงเปิดประตูออกไปเสียงโวยวายตามนิสัยก็ดังแผดเข้ามา
“กูนึกว่ามึงตายขึ้นอืดอยู่ที่ห
