“จะลองดูไหมล่ะ?” รอยยิ้มของรามทำให้ฉันร้อนๆ หนาวๆ ยังไงบอกไม่ถูก “ว่าพรุ่งนี้พี่จะได้ไปทำงานที่เดิมหรือเปล่า”
“มึงขู่กูเหรอ”
“หยุดนะ!”
ฉันดึงพี่เอ็มออกห่างและยืนขวางไม่ให้พี่เอ็มมาทำอะไรรามได้ กางแขนออกจนพี่เอ็มมองฉันด้วยสีหน้าไม่เชื่อ
“แก... เข้าข้างมันเหรอแอล”
“แอลเปล่า แต่ที่แอลทำเพราะต้องการให้พี่เอ็มหยุด”
“...”
“มีอะไรก็คุยกันดีๆ แอลขอ” พอทุกอย่างเงียบลง พี่เอ็มก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับประตูที่ปิดลงอย่างแรง ถอนหายใจออกมาก่อนจะหันไปมองรามที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ฉันจึงทำได้เพียงสวมกอดเอวเขาและเอาคางเกยบนอก จนรามก้มมองหน้ากัน จึงใช้สายตาและน้ำเสียงที่ออดอ้อนเขาเพื่อให้เขาใจเย็นลงก่อนจะทำอะไรลงไปอย่างที่ตัวเองได้เอ่ยปาก “ราม”
“ขู่ไปแบบนั้น”
“ขอบคุณนะ” เขย่งปลายเท้าและจูบไปที่แก้มสากอย่างแนบแน่นทั้งสองข้าง “น่ารักที่สุด”
“พี่เอ็มมาขัด”
“ที่โมโหคือเรื่องนี้เหรอ?” ถามจริงนะ... โมโหพ
